شعربلوچی وفارسی کتابم از نجات تا نشاط(12)ایوب ایوبی

104)دریاب هوش خود را وان قیمت سرت را*

افزون بکن تفکّر هرگزمَکـَن پَرَت را

105)رسوا مکن خودت را در چشم آدم پَست*

وان کس که این خطا کردخودرابه دست خود بَست!

106)خدشه مَزن به عزّت با دست نازک خویش*

پایین مکن مقامت افزون بکن از این بیش

107)افزون بکن به مغزت افکار ناب بی مثل*

خود فاش هم مکن تو ؛ اسرار ناب و بی مثل

108)گویی در این جهانــُک باید که زندگی کرد *

پس اشتباهِ فکری لازم شود به هرمرد

109)برمشکلات باشدچون مادر ؛ این خطاها *

هر لحظه او بزاید این گنج تجربه  را

110)گر فکر خوشگلان را چون فکر خود بدانی*

در بدترین خیالی آی آدم روانی

111)آن فکر واین خیالات آغاز رنج جان است*

وان ظلم و این جفاها قـَـدرِدلت کند پَست

112) وقتی که یک مربی می یابد این جفا را*

 کوشا شود او دمادم می کاهد این خطا را

بلوچی:

●شالاپۏشَئ شالُکا مَـشـَمۏش

●مالْ گـَـوْرا گۏشت گامڃشا سَگِـّـتـَگ

●دلْجَمڃن کار؛ پَه تـَچ وتاچْ نَـبَـنْتْ

●گـَوْرَئ گنج کـَسا مالدارنَکـَـنْتْ تڃشَگْ پۏلاتا کارْنَکـَـنْـتْ

●سیمّ کـَـسا پادارْنَبی ماری وکـَلاتْ

●سَکـّی کـَیْتْ وگـُوَزیتّ

●گـَـنۏکا پَـنْتْ کارْنَکـَـنْـتْ

●چَه سۏرَگڃن ڌَگارا دِهْکان شُدا مُرْتْ

●پَه واری هِچْ کـَس نَبی گار

●کـَـلمانْــ̈طّ هَـنْ یَه رۏچڃ سَـمْبَهی

●رَپْتـَگـَـنْتْ ریشّ مانْتـَگـَـنْت بدنامڃـن بَــرُوْت

●کـَـلـَّـرونَمْبَئ کِشارگــُلْزارنَـبی 

●گـُـرْبَگا هفت لۏگْ هَـه

●مڃکـَئ چَه وَتی ساهِگا تُرْسی

●کمْ سَرْدَرَئ همراه مَبی

●بَچَّئ بَدَلْ کـَـیْتْ بِراتـَـئ بَدَلْ نَـیَـیْتْ

●زُبانْ شیرنْ:جهان گیرنْ!