ومرگ نزدیک است

ومرگ نزدیک است

وقیامت نزدیکتر

وانسان

میوه نسیان می خورد

ود ر غبار

فراموشی می خلد

تا نبیند آن

هویدا ی پنهان را

و نشنود آن

سروش پیدا را

هر دم

تابوت می برد

و هرازگاه دوست خود

می سپارد به خاک

و چنین

میوه نسیان خورد

وگاه نیز آتش عصیان

شعله کشد در وجود او

گاه نیز بربر وبحر

شوردو

بر هرچه هست

تازد و

خاموش نشود

این دل سرگشته او

آنگاه که بی نیاز شود از نیاز

بر خدا وملک

بردوست ودشمن

وبر سنگ وخاک

وبر دار ودرخت

شورد

این ناسپاس انسان بی نیاز

در سوی دیگری

مردان ره شکر گذارند و

برخالق خویش دست نیاز

دارند و

افسار عصیان درمهار دارند

و ره توشه ای در راه پسین

مردانی از قبیله هابیل

کشته ایثارند و

مردانی از قبیله قابیل

کشنده ایثار

وچنین است

رسم دو قبیله