از ماست که بر ماست

درختي  شاد بودم

تو يك جنگل زيبا

قدم بلند و رعنا

سرم در آسمانها

به زير سايه سارم

هزار رهگذر بود

در دل برگهايم

هزار بارو بر بود

يك روز دا د برخاست

جنگل به لرزه افتاد

ازوضع هم قطاران

كلاغ اين خبر داد:

تبر آمد به جنگل

بريد ه شاخه ها را

به ساقه ها رسيده

بي رحم و بي مدارا

گفتند دست هايش

از شاخه ي دل ماست

اگر  دسته نباشد

او ناتوان و تنهاست

تنم به لرزه افتاد

پر از نفرين گشتم

به دست شاخه ي خود

نقش زمين گشتم 

درختان همه گفتند

عجب اين دسته از ماست

اري چه راست گفتند

كه : (از ماست كه بر ماست )

71/4/25