غزلی برای دلم

واژه هایم به زیر خاکستر، طبع شعری که مانده از دیروز

در زمستان نا مرادی ها ، عشق گوید که آتشی افروز

بار دیگر قلم به دستم داد ، لحظه لحظه ندای احساسم

چون قلم در کفم به رقص آمد ، فکر من شد ردیف شعر و عروض

کار من از هجا گذشت امشب، من برای دلم غزل گفتم

فاعلاتن مفاعلن فعلن ، آفت شعر من شده هر روز

گفتم اینک هر آن چه بادا باد، می نویسم بدون قافیه هم

گر که نقدی شود به زیبایی ، مثل برف است و آفتاب تموز

برف هم تا ابد نمی پاید، فصل سرما اسیرنوروز است

بعد سرمای هر زمستانی ، عشق گوید که آتشی افروز

گفتم اینک سپید می گویم ، شعر من بی عروض و قافیه شد::

هشت  کلمه ببین به زیبایی::

جامها را شکستم ..برای مستی نگاهت کافی است

92/9/8

" همزاد "