نوروز

نوروز

بر لب رسید جان من از انتظار عید

تا لعل لب ببوسمت ای غنچه امید

در دور سال که بغم بود مبتلا

خوش داشتم همیشه بامّید روز عید

چون بی نصیب شد لبم از بوسه  شد یقین

کز باغ آرزو و گل امّید ، کس نچید

تا گیرمت بناز شبی تنگ در کنار

در انتظار سرو قدت قامتم خمید

دارم ز چشم دل سیَهَت شکوه کز فراق

مویم شدَست چون رخت ایماه رو ، سپید

ای سنگدل که بی خبر از ( دلبر) ی ، مگر

سال دگر مرا رسد از وصل تو نوید