ای کاش

ای کــــاش نمی رفت و کنــارم می ماند

من اسب ِسفید مــی شدم او مـی رانـد

بایـــادِ لب وچشم و دوگیسوی بلنــــدش

عشق آمـــدو در دلم بسی  ریشه دَواند

...

تــادیـــد کــه دل بــه چشم ِاو گیـــرنمود

مجنـــونـم کــرد و بعـــد، زنـجیـــــرنمود

وقتـــی کــــه بــه هوش آمـدم دیــدم که

معشوق ،مـــرا وصل ِ بـه تقــدیـر نمـود

...

چــون حلقه ی زنجیر بـه هم گیـر شدیم

خــوردیم شـراب عشق و تعـزیــر شدیم

من کــارگــری کــردَم و او شـــد ملکـه

درکنـــدویِ عشـق،هـــردوتــا پیــرشدیم

...

گـــرمـزّه ی ایـن عشق کشیدی دانـی !

درکُــنج خیــــال ِخـــود شـوی زندانـی !!

خورشیـــدِ دلت اگـر کـه تابیـد زعشق

تــا آخـــر ِعمر، عــاشقش می مـانی !!