ظهر روز واقعه

ظهر روز واقعه

از فرش تا به عرش بپا خاست این ندا

در ظهــــر روز واقعــــــه در دشت نینوا

این خــــون حق بوَد که بهایش بوَد خدا

از بهــر او نشسته همه عـرش در عزا

شمس و قمر کنون، به سر نیزه می برند

در حــــولشان سـران دگر همچو اختراند

باز آید این ندا بابی انت یا حسین(ع)

امّی فـداک ، ای به فدای تو عالمین

ای پـــــور با فضیلت سرلشگر حنین

بشنیدم آمداین سخن ازسوی کاظمین

شمس و قمر کنون، به سر نیزه می برند

در حــــولشان سـران دگر همچو اختراند

بـــــــــادی وزیــد ســـوی بیـابــان کربلا

آمد نــوای نــاله ای از، بین خیمــه ها

گویی که نیزه ای ز درون خوانداین نوا

کای عـــــاشقــان افســــــر گلهـای نینوا

شمس و قمر کنون، به سر نیزه می برند

در حــــولشان سـران دگر همچو اختراند

دستی سراغ دست دگر گیــرد از خـــدا

دست دگر نشـانه بگیــرد ز خیمــه ها

چشمی بسوی مشک ودگر چشم ازحیا

بسته ست تـــــا نبیند عزیــزان سرجدا

شمس و قمر کنون، به سر نیزه می برند

در حـــولشان سـران دگر همچو اختراند