دنیاتو روی بووم می سازی
بچـّه هات کفترای دستی تن
حلقه کردی توو پای تک تکشون
که واسه ت سر به زیر و اهلی شن
فضله ی کفتراتو با دستات
از روو بوم ِ سیات می روبی
اگه بچه ت مزاحمت باشه
درو محکـّم به رووش می کوبی
جای سیلی ِ وحشیانه ت رُو
می شه روو گوش ِ همسرت دیدُ و
با همین مشت، مشت ِ غمها وُ
اوج ِ بد بختیـــاشو فهمیدُ و
همه ی کفترااات هم اسم ِ
دخترای محلـّه تون هستن
واسه دل بُردنت یه مـُش کفتر
دس(ت) بدبخت ِ اون زنو بستن
حتّی جرأت نمی کنه هیچ کس
روی بووم تو سنگ بندازه
همه دارایی تو روو بوومه
کی می تونه که چنگ بندازه؟
حلقه های طلا توو پاشونه
همسرت عقده ی طلا داره
لونه ی کفترات پوشید(ه) س
زن ِ تو راز ِ بر ملا داره
گیسشو می بـُری واسه قرضی
که گرف(ت) از برادرت، وحشی
نمی گی :همسرم حلالم کن!
:بگو این کفتراروو می بخشی
بچّه ی پـَین (پنج) ساله تُو دیدی
تووی خواب کارد ِ میوه می بینه
سـَرای کفتــرای عشــشــقیتو
می ذاره دونه دونه روو سینه
زنت هر روز ِ عمرشو داره
با دویستا هوو هدر می ده
کفتراتو با ساچمه ی چشماش
که بـِرَند و نـَیان پـَر می ده
ترانه سرا:آمنه نقدی پور