مریم

آن ساز و رقص مریم و احساس تارکو؟

درباغ حس و عاطفه آن برگ و بار کو؟

باران گرفت، دشت غزل زیربوسه هاست

آغوش آن پرنده ی فصل بهارکو؟

تادر فضای یاد تو آرامشی نشست

گیلان بی قراری دریا کنارکو؟

در مزرعه ی باور موسیقی دلم

انگشتهای نازتو پشت حصار کو؟

تا کوچه های لمس تو،رد ِشکفتن است

درخاطرات بی رمق آن یادگارکو؟

پاییزشاعرانه ی شب بی صداشکست

ناقوس آرزوی تووقت قرار کو؟