پیوسته بی دریغ

دروود دوباره بر شما بانو حاجی خانی
روح غزل بسیار لطیف و حساس است.همینکه غزل گفتید عالمی زیباییست.
در کل شعر خوبی بود.نکاتی به نظرم امد که عرض میکنم
ابتدا به مضمون میپردازیم.
مضمونی عاشقانه و تقریبا تکراریست.میشد خیلی بیشتر احساسیش کرد.میشد از عبارت های بکرتری استفاده کردیا حداقل ساده تر گفت.به نطر من خیلی جاها نتونستید در یک بیت مقصود رو بیان کنید.در این مواقع بهتر است از موقوف المعانی استفاده کنید.مثل بیت تا کجا باشی ...یا بیت مرض ها...میشد صریح تر بیان کرد.
قافیه های بسیار خوبی انتخاب کردید اما حقشان ادا نشده.قافیه ها پر از حرفند اما تنه ی مصرع به اندازه انها نیست.باید در ویرایش شعر بیشتر فکر کنید.به اندیشه ای که در شعر نهفته است پرو بال دهید.در این صورت حتی از تکراری بودن هم رها میشود
در مصرع دوم به جای همان خوب میشد از همین استفاده میکردیدچرا که در مصرع اول ارزو دارید مخاطب از دنیای شما باشد اما در مصرع دوم ارزو میکنید از دنیای دیگری به اسم دنیای ان دیوانه ها باشد.اگر به جای همان از همین استفاده کنید مصرع بالا رو کامل میکنید و تضاد در گفتار پیش نمی اید.

بیت سوم به جای مرض اگر از عذاب استفاده میکردید خوب تر بود چرا که در مصرع دوم با یک سوال خبر از عذاب وجدان مخاطبتان میدهید.اما واژه مرض ازاری ناخواسته است که میتواند عقوبت هیچ گناهی نباشد.کمی با عذاب بازی کنید تا باوزن جور شود.این زیباتر است.
بیت ششم را نیز اینگونه بنویسید ...کیمیا را با دوا عوض کنید. چرا که در مصرع اول از درد های مضمن شبانه که بسا دردی روحیست و نیاز به دوای روحی دارد گفته اید.پس ذهن من به این سورفت که حتما دوای این درد یار بی وفاییست که رفته...اما در مصرع دوم ارزوی کیمیا شدن یار رادارید.این کاملا متناقض است.چون اگر کیمیا نبود دردی هم نبود.پس با وزن بازی کنید و دوا را بیاورید
در دیگر ابیات هم.چنین تغیراتی لازم است.
اما در وزن...شما از وزن
مستفعلن مستفعلن مستفعلن مس تف
استفاده کرده یاد.وزنی خوش اهنگ و عاشقانه است.وزن خوب رعایت شده...اما در بیت مسلمانی..شما در مصرع دوم زن را در هجی اول یعنی ز اشباع کرده اید.این اختیار تنها در هجای اخر واژه صحیح است پس در این بیت وزن نیز به هم ریخته است
نکته بعدی استفاده بیش از حد از اختیار اشباع است در هر بیت تقریبا دوبار امده ...گاها حتی باعث بداهنگی نیز شده است.مثال چه میکنی پشت مرض ها...شما واژه چه را اشباع کردید که ریتم و وزن موسیقیایی را به کل به هم ریخته است.

مطلع خوبی دارد غزلتان.روی مقطعش هم کار کنید زیباتر میشود
در اخر تاکید میکنم اینها همه نظر شخصی بنده است و شاعر کاملا اختیار دارد انگونه که بر دلش هست بنویسد.
انشالله زیباترین ها را خواهیم خواند از شما

سلام و عرض ارادت خدمت سرور بزرگوار و گرامی ام بانو حاجی خانی عزیز
آخرین باری که از اشعار زیبایتان خواندم در سایت دیگری بود و در حدود دو سال پیش که صحبت هایی بینمان رد و بدل شد و از شما بسیار آموختم .
درونمایه ی اشعارتان را همواره حزن آلود و غمناک درک کرده ام و البته این نظر شخص بنده است .
اما نقد فنی ای که می توان در مورد سروده ی غنی شما داشت . فقط به همین نکته بسنده می کنم .
وزن شعرتان " مستفلن مستفلعن مستفعلن فع لن " است که با مهارت تمام آن چه را در ذهن داشته اید در آن پیاده کرده اید . الا در مصرع " چه می کنی پشت مرض های خودآزاری ت "
مسلما در رکن ابتدای این مصرع نمی خواستید به مخاطب بگویید که " چاه می کنی " واژه ی " چاه " را به صورت مخفف " چه " آورده باشید ! و البته منظورتان این بوده است که بگویید " چه کار می کنی " و همین نکته است که باعث شده رکن ابتدای این مصرع تبدیل شود به " مفاعلن " و این یعنی ایراد عروضی . آیا مجوزی داشتید که در رکن اول " مستفعلن " را به " مفاعلن " بدل کنید ؟
جسارت کردم و البته روده درازی . پوزش می خواهم از محضرتان بانو
عزت زیاد