هشتمین \ هو \

دردها رو شده چون راز ِ شفایی دگری

عمق ِ سجّــاده ی ِ سبزینه دعایی دگری

بر لبم مُهر ِ رضایت زده میخانه ی ِ عشق

بسته احرام دلم،مروه صفایی دگری

می چکد از قدمت بوی سکوتی تن ِ باغ

آری،ای محرم اسرار،صدایی دگری

شرم در دیده عرق کرده و تب زاده حضور

درد ِ این فاصله را تازه هوایی  دگری

من مریضم که ببویم حرمت عطر ِ نجات

هشتمین " هوی ِ " زمانی،تو دوایی دگری

داده ام دل به نگاهت من ِ راضی به سلوک

مست ِ مشرق شده را شاه ِ رضایی دگری

آه،در غربت ِ خود مانده امیـــر از غم ِ بیش

باشد امّا به غریبی تو فضایی دگری

ابر ِ چشمم که سخن سنج تر از حسّ من است

می تراود سر ِ شوقی که شفایی دگری

*

مطلوبی(سخن سنج تبریزی)

22/6/92 برابر با 7/ذی القعده/1434