توكه همش لنگ مني

زير درخت كاج باغ
من خوگرفته ام به غوغاي كلاغ
من خوگرفته ام به اين پرندگي
اف به همه دارو ندار زندگي

ناخوشي ونداريم با بوي گل تموم ميشه

مگو كه عمرو زندگي به پاي گل حروم ميشه

اي شاعر خوش برو رو

از غصه ها چيزي مگو

زاغچه ي پررو اومده به روي گل نشسته

داره محبت مي كنه به غنچه هاي خسته

مرو از اينجا كه دلم تنگه برات

دلم يه ذره نا همامنگه برات

ديشب دلم تابه سحر نخوابيده

فكرو خيال خوبمو از مندزديده

چرا همش نامهربوني بامن

تو كه همش لنگ مني عصامن