حسرت های ناتمام

ای کاش امشب غصه ام از یاد میرفت

یا که حسرت های من بر باد میرفت

ای کاش امشب ساعتی هر چند کوتاه

بر لبانم بیمهابا قصه ی فریاد میرفت

من در نگاه خود به دنبال امیدم

کم کم صدای خواهشم در داد میرفت

این عاشقی این گونه های گود رفته

امواج اشکانم کنار ساحل ناشاد میرفت

در کودکی از داستان های نظامی

اشکم فقط بر قصه ی فرهاد میرفلت

شاید غزل را پر ز افسوس پری کرد

آن شاعری که در پی فریاد میرفت