خزان

خزان

تا خانه برانداز دل آن تیر و کمان است

خوناب جگر از دل عشاق روان است

افسوس که رخسار غم آلوده ی خمار

امروز گرفتار خط جور زمان است

مستان ره میکده را عزت ساغر

چون حلقه ی دلسوختگان رطل گران است

معلوم نشد شاه رخ عرصه ی جانان

پیمانه ده کیست که از دل نگران است ؟

در شهر یکی مطرب و میخانه نبینیم

افسردگی عاشق سر گشته از آن است

در خلوت میخانه سحر پیر مغان گفت

با دولت بیدار تو این خواب گران است

«سرخی» به ادب باش که در میکده ی عشق

اظهار غم از دولت کوته نظران است