مسیر فردا

روزگاری است،که از کلبه ی تو

عشق و وفا گم شده است

وامید دیروز ومسیر فردا

پر از تاریکی است وصفا نیست درآن

نه پیامی زتو آید نه سرودی روشن

نه نوایی نه هوایی نه کلامی از تو

راه گم گشته وبسیار دراز

شده ای باز،درگیر جهانی فانی

وزیادت بردی حرف های دل من

مال وثروت، قدرت ، دنیا

کور کرده همه اندیشه تو

دل به هر کس بستی، به جز اندوه وبلا

خشم بسیار نصیبت نشده

خواستی سبزی خاک وبه فکرت فردا

همه جا عشق وترحم

وشادی باشد

نیست ایراد به من،همه ایراد زاندیشه ی تو

جای من فکر نمودی وقضاوت کردی

وشدی دایه،زمادر بهتر

عشق من بر همه یکسان

پر از مهر ومحبت،آزادی،نور وصفاست

باز آسوی دلم

که دلم سخت پریشان تو است

وبه تو محتاجم

رو سیاهم زگذشته

چشم امید به فردا دارم

که دگر قدرت وثروت،دنیا

آنچه را گفتی از یاد و نگاهت نبرد