مه تابان

بنــــــــــــــازم خلقت عالم تو بودی

مـــــــــه تابــــــان این چرخ خلایق

که رخســــــاری نکو از فطرت پاک

نگیـــــــن آسمـــــان این خلایــــــق

مــــــرا مقصود از ماه شبــــم نیست

مـــــرا نیــــت دل معشــــــوقه ام بود

دل بــــــارانی و پرلطـــــف و مهرش

مــــــرا کنـــــج همین دل خانه ای بود

نظر کــــــن یارمــــــن،شیرین زبـــانم

دلـــــم روشن بکــــن ای خوش کلامـم

به هـــــر لحظه بخوانـــــم نـــــام او را

که یــــارم باش با مــــــن درکنـــــــارم