با توبگویم؟

با توبگویم؟

اجازه هست؟ ؟!

نه سیاهم نه سپیدم

من نه یک کاغذ باطل و نه یک واژه ی راکد

من به آزادی یک سَرو سهی ام

من همینم ،گرچه دورم ،غزلی پر شر وشورم

نه غزل های نشسته به مُردّف ومُقفّی !

من به تنهایی یک شعر غریبم

من به نیمایی پنهانی یک نیمه ماهم

من همان حرف نگفته ،راز هایی که نهفته

به قلم های شکسته

به همان صبح سپیده

به همان لحظه ی الهام سروده

که دلم وادی عشق است و وجودم خود عشق !

و قلم آمر شعر است و امیر است !

که دل گاه غمین استُ

و شعرم به چنین استُ و همین استُ

وشرمنده فقط\" من\" ب ن و ی س ، اَم ! !!!!

بنویسم ؟؟!