بی پاداش

مجموعه دفتر شعر :

بی تماشا

عنوان شعر:

بی پاداش

مقدمه :

تنها آن‌که

شجاعتِ ماندن در فراق را دارد،

درک می‌کند

معنای «بودن» را

---------------------------------------------------------

چشم‌هایی

که به نبودنِ تو

عادت می‌کنند،

نه می‌بینند،

نه می‌بندند—

می‌مانند.

 

در خلأیی

که نه پایانِ راه است

و نه آغازی نو،

به شجاعتی بی‌نام

وا‌می‌دارند؛

نه آن شجاعتِ شمشیر

که آن سکوتِ بی‌پرچم،

آن ایستادگیِ بی‌پاداش

چه غریب است 

بی‌خبر از بازگشت،

بی‌طلبِ پاسخ،

چون ساعتی

که همچنان می‌چرخد

در اتاقِ متروک.

 

تو نبودی،

اما 

بودنِ تو را

در سفیدی خویش

نقاشی کردند.

 

نه برای باور،

برای زنده ماندن.

 

و آن‌گاه انتظار

از یاد رفت،

و تو

از حافظه‌ی صورت،

چشم‌ها

هنوز

به سوی در

دوخته بودند؛

نه از امید،

از زیستن در نبودِ تو.

چشم‌هایی

که به نبودنِ تو

عادت کرده‌اند،چشم‌هایی
که به نبودنِ تو
عادت می‌کنند،
نه می‌بینند،
نه می‌بندند—
می‌مانند.

در خلأیی
که نه پایانِ راه است
و نه آغازی نو،
به شجاعتی بی‌نام
وا‌می‌دارند؛
نه آن شجاعتِ شمشیر
که آن سکوتِ بی‌پرچم،
آن ایستادگیِ بی‌پاداش
چه غریب است
بی‌خبر از بازگشت،
بی‌طلبِ پاسخ،
چون ساعتی
که همچنان می‌چرخد
در اتاقِ متروک.

تو نبودی،
اما
بودنِ تو را
در سفیدی خویش
نقاشی کردند.

نه برای باور،
برای زنده ماندن.

و آن‌گاه انتظار
از یاد رفت،
و تو
از حافظه‌ی صورت،
چشم‌ها
هنوز
به سوی در
دوخته بودند؛
نه از امید،
از زیستن در نبودِ تو.
چشم‌هایی
که به نبودنِ تو
عادت کرده‌اند،
چه با شجاعتِ غریبی منتظر مانده اند .

#علیرضامسیحادم

چه با شجاعتِ غریبی منتظر مانده اند .

 

#علیرضامسیحادم