تقدیم به دخترم آرمینه

به که گویم که آن همدم عشق و و فا رفت

آن عاشق کش دل دیوانه کجا رفت

در آن شب مهتا بی که آرمینه تاب نیاورد

فرزاد عزیز از دل دیوانه آرمینه کجا رفت

افسوس که آن مرد شبهای قشنگم

نا گاه از این خانه و یرانه به کجا رفت

هر نا له دل که از جان آرمینه بر خواست

در کنج دل فرزاد نشست و تا عرش خدا رفت

آن اشک که از چشم آرمینه میرخت        

با راز دو عاشق از این دنیا به کجا رفت