حوالی تابستان

سلام

بی پروا مرا در اشتباه عصیان
جولان ا
در جناب فردوسی نیز گاه شاهدیم
بدو گفت شاها ردا بخردا
بزرگا سترگا گوا موبدا

تسلیم سرزنش خورشید نکن
سلم فریدون

گاهی تابستان هم سن و سال خواهرم
استناد سن به فصل
اگر زمین ازلی تابستان نیز می تواند ازلی
اگر نیز زمین را معمر دانیم باز تابستان پیری کهنسال
حال یا خواهر ازلی
یا معمر
یا تابستان را عمریست در حدود سن بشری خواهر

پیش اقوام مادرم بود
سن تابستان و خواهر در منظر اقوام مادر
ابهام در اقوام
پیش اقوام بودن تابستان
گاهی نیز آمده است و در معنا نقش دارد

منش کودکان کوچه های مبهم را
به اندازه ی یک نفرت بازی می داد
کودکان و بازی
بازی دادن منش کودکان
نفرت نیز چون بی پروا وارد داستان می شود

بی پروا و نفرت بار گاهی دیوانه ای
وقف کجا باشد مسئله این است
از این حیث چون چنین آثاری وزن ندارند به نظر می رسد وقف و اتصال جولان بیش تری دارند نسبت به آثار منظوم و در نتیجه شاهد بسطان معنا در بستان آثار خواهیم بود
ولی سلیقه ی من بیش تر آثار با وزن است
به نحوی دیگر بخوانیم
نفرت با کسره ت بار با کسره ر گاهی با کسره ی
ارتباط در ارتباط در ارتباط
در این قرائت گاهی از نقش معمول خویش خارج می شود

به سر سرای تابستان سرک می کشید
جولان سین
سر کشیدن برای نوشیدنی ها

مواظب سوت صدا در حیرت سحر
سوت کشیدن سر

عریضه گریه اش را خواهد نوشت
عریضه به آب سپردن

گاهی زمستان پیش از وقوع آتش
تابستان و کنون رخ نمایی زمستان

شکوه زشتی خود خواهد بود ؟
علائم سجاوندی چندان در این اثر نیامده است حال همین علامت سوال نیز به قرینه ی چه کسی قابل حذف است
سلیقه ی من کاربرد این علائم در آثار نیست البته حکم کلی نیست مشی معمول است

پی بنیس
بنیس معانی متعددی در بابش آمده بود منتها موثقا چیزی دستگیرم نشد
صورت مثلا آمده بود

غروب شبیه درختی ست که شرم حضور دارد
از درخت ممنوع تناول و بعد شرم

محمدرضا آزادبخت
نام درخشان استاد منتها این بار در پایان پانوشت

۱۱ اردیبهشت ۴
سیاوش