سفره بهاری

عید است جرا حال دل شهر خراب است
مهمانیٍ نوروز فقط حسً عذاب است

چون ابر بباریم و بخندیم و بخوانیم:
تن پوش که نوروز  به تن کرده  نقاب است

یک چشم به در چشم دگر هم نگران است
هر وعده به نوروز که دادند حباب است

با هفت قلم سین نشود سفره بهاری
از عید نگویید که مصداق سراب است


از حال خوش مردم ناخوش در این روز
پرسش نتوان  کرد که این عین صواب است

از وضع معیشت که شده طاقت مان طاق
تا بخت سیاهی که شب روز به خواب است

از قامت گمگشته امًید بخوانید
درمانگر این مردم پر درد  شراب است