ریشه ی بی آب

ای در به در عشقْ آمیزه ای از خود
دله بی چون و چراْ شاهِدِ تفصیل 
خادمِ عُشّاق و چراغْ ای سبز نشان!
بنده نوازیست اگرْ گمشده در من
تو صاحبِ فیضی و زِ نورْ میطلبی 
شده روشنْ مباداْ که اندکْ طلبی
چون دایره محرابْ تو دُورِ کسی
ای خدا دل! زِ خداْ از عشقْ طلبی 
هشیار و دلتْ آن جُنب و خروش
زِ اَزَل چه داریْ بگوْ شادان طلبی 
سَرِ خشکیده ی دلْ بی آبْ نیست 
ریشه ببینْ این راهْ بی راه است 
چَرخیدَنِ صورت و چَرخاندَنِ قبله 
همان حاجتِ اولْ آبْ نیاز است 
ریشه دواندیْ تو نَپُرسیْ کجایی!
ضَعفِ تو بَرجاستْ سِپُردیْ نَکِشانی
زِ عشقْ یک بشرْ بسیار تو را دیدم
بدان قابلْ تو خوشنودیْ خدا دیدم