روزگار

در خزان برگ از درختان صنوبر ریخته
زرد میگردد زمین گویی که گوهر  ریخته
آن گل اندام ظریف,آن شوخ چشم دلفریب 
چای خوش عطری برایم از سماور ریخته 
گریه زاری میکند طفل درونم مثل آن
کودکی که اشک در دامان مادر ریخته
بهر حفظ مام میهن، دشمن نادان و پست
خون صدها تن جوانان دلاور ریخته
بسکه وضع اقتصادی وطن گشته خراب
گوشی های فیک چینی توی بندر ریخته
احمدرضاشیخ