اعجاز

بی محابا بزن آن ساز ،که همساز توام
خط به خط خوانده، اِیَم ،لرزش آواز توام

ید بیضای تو آورد مرا ، پیش خودت
تو کلیمی و منم ،مانده ی اعجاز توام

پر بکش ،زیر پر توست همه باور من
تو که در اوجی و من شهپر پرواز توام

مرکز عشق،فقط جان تو بوده استی و بس
غایت عشقی و من ناز کش ناز توام

در طواف رخت ای ماه ،طلب کارم و بس
تو همان کعبه آمالی و هم فاز توام

رقص چون باد زنم، دور تو می چرخم و باز
نقطه ی آخری و نقطه،سرآغاز توام

جنگ افتاد ،سر زلف تو ،بین دل و دین
تو شدی شاه جهان ، شکر که سرباز توام

تو کجا؟ عشق کجا؟ و من مور کجا؟
گفت : "یاسر"به یقین باش که همراز توام