قیچی

👏🏻👏🏻👏🏻

درود جناب رجبی زیبا بود

می بری همه ی ستاره ها را
به شب عروسی ات
و از سینه کش دیوار
آویزان می کنی
تا به جز من
پدافندها را هم
هوایی کرده باشی!
تو به طرز عجیبی وطنم را
به دست بیگانه می سپاری


مرحبا بر حسام

سلام و درود جناب رجبی
زیبا و با احساس قلم زدید
احسنت
پیروز و دلشاد باشید

درود بر حسام نازنین خودم. آقا شعر بسیار عالی بود. فقط میگم اگر یه تیکش رو اصلاح کنیم هم موجز تر میشه هم «ایهام» شاعرانه ایجاد میشه:
چه فرقی می کند
چند ستاره باشد
قطاری که تورا می برد (علامت سوال اینجا رو برداریم)
همه ی ستاره ها را برده است
به شب عروسی ات
الان این رو دو جور میشه خوند:
چه فرقی می کند
چند ستاره باشد؟!
قطاری که تو را می برد
همه ستاره ها را برده است
به شب عروسی ات
یا اینجور:
چه فرقی می کند
چند ستاره باشد
قطاری که تو را می برد؟!
همه ستاره ها را برده است
به شب عروسی ات

البته...ممکن است رسایی کلام کاهش یابد یا نیابد (ابدا مطمئن نیستم).
بند آخر اگر چه کاملا به موضوع عروسی مرتبط است:
با این قیچی قاتل
که مرگِ کت و شلوارم را
از دست چپش
آغاز کرده است!!
اما حس می کنم به علت تفاوت فضا یکجور گسست روایی دارد؛ بقیه متن مدام درباره آسمان و ستاره و هوا و هوایی و اینها صحبت می کند. اما یک دفعه تصویر قیچی و کت شلوار می آید و...
البته...ممکن است این برای غافل گیری و به قول معروف شبیه یک شات آخر از یک فیلم باشد... باید فکر کنم/کنیم

درود بر شما..
زیباااااست..