درمان

این بندگی ام به تاج سلطان ندهم
دلدادگی و مهر تو ،پایان ندهم

دل سنگ! نزن تُنگ مرا با دل سنگ
این تُنگ شکسته را به باران ندهم

عمریست که در پیله ی عشقت هستم
این گوشه دنج ،را به شاهان ندهم

از عشق من و خال لب و قال بگو
این حالت دیوانه ، به سامان ندهم

باز آمده ای و گل ستان هست دلم
این دامن گل ، به باغ ارزان ندهم

حال من و روی تو شود،شوق وصال
این شوق وشعف ،به هیچ برهان ندهم

قصه ی عشق من و تو،یک طرفه ست
این راه چو سخت ،گر چه آسان ندهم

از تیغ نگاهت، دل"یاسر" زخمیست
من زخم تو را، به هیچ درمان ندهم