آباد نه

درود بر شما

رفتی و دل را رها کردی ولی آزاد نه
دست‌هایت رفت از دستم ولی از یاد نه

لحظه‌ی آخر شنیدی حرف‌هایم را ولی
گفتنی‌ها در نگاهم بود، در فریاد نه

عشق دنیای مرا از من گرفت و دلخوشم
زندگی را پای عشقت داده‌ام، بر باد نه

رفته‌ای و رد پایت در نگاهم مانده است
روز و شب با خاطراتت دلخوشم، دلشاد نه

از من ایمان برده‌ای از دیگران دل می‌بری
هر چه می‌خواهی ببر، اما مرا از یاد نه
‌
شاعر: علی صفری

درود بزرگوار
سایه نویسی زیبایی است

جانتان مانا وزبانتان گویا
قلمتان توانا
احسنت و درود بیکران بزرگوار

درود. شعر قشنگی داشت و قافیه و ردیفش به شاعر کمک کرده اند که از عنصر غافلگیری کمک بگیرد. بیت ششم مصراع اول ، اشکال وزنی دارد و اگر برطرف شود بهتر است. بیان مصراع اول بیت آخر رسا و بلیغ نیست و شاعر میتواند آن را بهتر کند (حس میکنم با عجله نوشته شده). بیت سوم مصراع اول «تقدیر و قضا و روزگار» دارای حشو است این سه کلمه یک معنی را افاده می کنند و نهایتا قضا و تقدیر (از قدر) یا دو تا از این سه تا کافیست و جای آن را میتوان با کلماتی پر کرد که اتفاقا شعر را زیباتر کنند. مصراع دوم بیت بسیار زیباست...خیلی دوستش داشتم...

درود و احترام بزرگوار
شعر قشنگ و خوش آهنگی بود
آفرینتان