میخندد

هم خدا بر غم و بخت بد ما می‌خندد
هم بر این درد و بلا بنده جدا میخندد
روز و شب بر کرم و لطف خدا خوش بودیم
غافل از اینکه به این نیز خدا میخندد
تا گدایی به زمین خوردم و دیدم که جهان
به زمین خوردن و خواری گدا میخندد
ناکس از خوان کسان،جای خدا تکیه زد و-
بر من و سفره ی بس خالی ما میخندد
در به در بر درِ هر در که رسیدم دیدم
هر دری بر غم در بسته ی ما میخندد
در قفس مانده و بی نغمه ی خوش خاموشیم
هر قفس بر لب بی بانگ و نوا میخندد
کاروان! راه به جایی نبری تا که خدا-
بر سفرکرده ی افتاده ز پا میخندد