چند دوبیتی

تو با زیباییِ دور از تصور
ولی بی‌ذره‌ای حس تکبر
رسیدی از فراسو، ای ستاره
زدی بر شیشه‌ی قلبم تلنگر

.........................................

تویی که در سخاوت بی‌دریغی
تو با روح و دل و جانم رفیقی
و در من گسترش داری، چنانچه
تو یک دریای آرام و عمیقی

.........................................
مرا در خود به اوج خویش بردی
تو با من لحظه لحظه دل سپردی
اگرچه در منِ تو جان سپردم
تو در من ماندی و در من نمردی

.............................................

مرا با خویش تا آیینه بردی
مرا تا آن دلِ بی‌کینه بردی
مرا تا لحظه‌ی آغاز بودن
به اوج لحظه‌ی دیرینه بردی

..............................................

از آن دم که حضورت بیشتر شد
دلم با لحظه‌هایت همسفر شد
چنان از خود سفر کردم به قلبت
که دل از رازهایت‌ باخبر شد

...............................................


شراب شعر من در جام من باش
تو تشبیه من و ایهام من باش
تویی که علت آغاز شعری
همیشه منبع الهام من باش

............................................

شبنم حکیم هاشمی