تلخکامی

بسمه اللطیف
تلخکامی

تلخکام از سمّ جانکاه و جگرسوز شرنگ
می کشم هر شب به دیوار اتاق خویش چنگ

بی گمان مرگی است تدریجی و پردرد این چنین
زندگی کردن به کام مرگبار این نهنگ

منفجر شد فقر در فرهنگ و دارایی و آه
می زند گوش من از این انفجار شوم زنگ

موریانه از درون  خورده است کل شهر را
گر چه در ظاهر فراتر رفته از شهر فرنگ

اغلب پروردگان این فضا در طبع و خوی
گوسفند و گاو و خوک و گرگ و خِرسند و پلنگ

جنگلی شد شهر و جریان یافت در دامان آن
وحشت و بی رحمی و ناکامی و غوغا و جنگ

می گریزند از هیولاهای متن زندگی
نوجوانان و جوانان  سوی قرص و گرد و بنگ

مهدی از نامردمی هایی که دیدی بی گمان
می شود در ساحت معنا پر از خون قلب سنگ

می رود تحلیل در این ورطه هر دم عمر تو
دامن خود را فراهم چین از اینجا بی درنگ

#مهدی_رستگاری
سوم  خرداد سال یکهزار و چهارصد و سه خورشیدی
بیست و سوم مه ۲۰۲۴ میلادی

دفتر شعر روزگاران

۱۰۲۷