شیون خاموش

 
«من کفن کردم دلم را بارها
مرده ام در فصل کوچ سارها»
🍂🍂🍂🍂🍂🍂
شوق حلّاجم  به سر افتاده است 
می برند سرها به روی دارها
🍂🍂🍂🍂🍂🍂
روی زخم سینه‌ام غلتیده‌ام 
شیونم را برده‌ام در غارها 
🍂🍂🍂🍂🍂🍂
کاش باغم را نمی‌زد این نبوغ
 کاش پرپر می‌شدم در خارها
 🍂🍂🍂🍂🍂🍂
زخمی‌ام اما دلم خونخواه نیست
جان به لب گشتم از این پندارها
🍂🍂🍂🍂🍂🍂
شکوه ها دارم ز جور روزگار 
بس فزودش بار روی بارها 
🍂🍂🍂🍂🍂🍂
از گزند نیش و‌کین مردمان 
می‌گریزم در پناه مارها 
🍂🍂🍂🍂🍂🍂
اشتیاقی نیست بر تطویل عمر
کی به سر آید زمان کارها؟