من از انکار میترسم

تو از اصرار می ترسی ، من از انکارمی ترسم
تو از وهم هوس در من ، من از ادبـارمی ترسم

من ار باشم بسا ن برکه ای گــندیــده می میرم
من از احساس ماندن در پس دیــوار می ترسم

من آن دیوانه ی گم کرده راه ِ گیج لا یعقـل
توازدیوانه ای چون من ، من ازهشیارمی ترسم

نمی ترسی تو ازچیزی ، من ازیک آه می ترسم
من از آه کسی ، تا نیمه شب بیــدار می ترسم

بـسـان ِ ناخــدای ِ کــشـتی ِ افـتاده در گــرداب
نمی ترسیدم از طوفان ، ولی این بار می ترسم

همه پس کوچه ها گشتم ، نجستم همدلی افسوس
از این بی همدلی ازیار، هم از اغیار می ترسم

من آن محکوم اعدامم به جرم عشق ورزیدن
نمی ترسم من از مردن ، ولی از دار می ترسم

همیشه سینه ام گنجینه ی صد حرف نا گـفته
من از آنکس که دادم جرات اظهار می ترسم

مناصح میدهد پندم که ای مشکوة ساکت باش
هم از خاموشی مطلق هم از گفتار می ترسم