من در برابر تو

دلنوشته ای زیباست

درودتان شاعر گرامی
-🌹
--🌹
---🌹
-----🌹
-------🌹

درود بر شما

زیبا
وبردل نشست
هزاران درودتان باد

درود فراوان جنابراحمدی شعر ناب و زیبای شما سروده اید

درود و احسنت
بمانید و بسرایید به شادی و تندرستی

درود بر شما شاعر گرامی
صمیمانه و دور از تکلّف بود
سلامت و نویسا بمانید
🌸🌸🌸

سلام برادر عزیزم. این اولین باری است که توفیق دارم که نوشته‌ای از شما را بخوانم و لذت ببرم. کار شما پر از تشبیهات قشنگ و شاعرانه بود اما چند نکته به نظرم رسید که جسارتا عرض کنم هر چند من کم سواد هستم و در قد و قواره نقد نیستم.
در ایجاد تقابل در میان مضامین باید یک جور «تناسب» باشد که این تناسب یا ذاتی و معنایی است (مثل سنگ و کوه، یا قطره و دریا) یا به دلایل تاریخی و ادبی بارز شده (مثل شمع و پروانه) یا حتی دلایل موسیقیایی صوتی-معنایی: مثل کاه و کوه که هم از نظر صوتی در دو حرف «ک» و «ه» مشترکند هم تضاد نمادین دارند: یکی نماد درشتی و سنگینی است و دیگری نماد سبکی و کوچکی.
غرض از گفتن این نکات این بود که مواردی را در شعر شما بارز کنم: شما «من حقیر» را به «طفلی» در برابر «کوه» تشبیه کردید؛ بله «طفل» کوچک است و «کوه» بزرگ! اما آیا قراردادن این دو متناسب است؟ آیا فرضا قراردادن «موش» دربرابر «هواپیما» مناسب است؟ البته ممکن است اما باید تصویر پیچیده تر باشد که لازمه توصیف بیشتری‌ست. اما تصویر کوه در دریای عمیق غرور تصویر جالبی است و من خوشم آمد؛ البته من اگر بودم می‌گفتم «کوه یخ شناور در دریای غرور!» چون یخ نماد جمودت و خودپسندی است برخلاف آب که روان است.
نکته آخر اینکه در شعر، همیشه لازم نیست تشبیهتان اینگونه باشد که X مانند Y است.گاهی حذف ادات تشبیه یا حذف مشبه و خلق استعاره و مجاز حتی بهتر هم می‌تواند باشد. من به جد خواندن کار‌های شاملو و فروغ را به شما توصیه می‌کنم. البته خیلی‌ها هستند که باید خواند اما این دو هم زبانشان به سلیقه شما نزدیک‌تر است هم دو قله ادبیات هستند. احمد رضا احمدی هم پیشنهاد خوبی است هر چند من به شخصه سبکش رو خیلی دوست ندارم اما این به سلیقه برمی‌گردد و هیچ چیز مطلقی درباره آن نیست.
ببخشید بابت جسارت و طولانی بودن کلام

درود بر شما و احسنت

درود بر جناب احمدی عزیز..
زیبا سرودید..
احسنت..