مردان تقلب

ای قوم فرو خفته، به دامان تقلب!                 
ای رشد و نما یافته با خوان تقلب
یک عمر شنیدیم شما اهل حسابید                  
ما بی خبران، از لبِ یاران تقلب
همواره نمودید تظاهر به درستی                
با اینکه نبودید، به جز کان تقلب
آهنگِ رواداری و اصلاح ندارید                 
تا چشم شما هست، به مزقان تقلب
تا جان شما تشنهٔ افکار خرافیست               
تا بطن شما، پر شده از نان تقلب
در بستر تاریخ، کجا بوده سیه تر؟                 
از صورت و اندیشهٔ مردان تقلب
حقا که شما بوده و هستید همیشه                 
شایسته ترین، سلسله جنبان تقلب
جز از رهِ تجویزِ شما، هیچ نشاید                 
بی باک زدن، گام به میدان تقلب
ای سلسلهٔ زنده به افسانه و تزویر             
ای ضامن و وابسته به پیمان تقلب
خود را برهانید هم از بند قساوت               
هم چرخهٔ معیوب و پریشان تقلب
جان را بسپارید به مزدای محبت                 
دل را بکنید، از دلِ شیطان تقلب
هم چشم بپوشید، ز اندیشهٔ چرکین                
هم دست بشورید، ز برهان تقلب
تا خانهٔ سیمرغ و سیاووش نگردد              
ویرانه ای در دست شغالان تقلب
یک وادی تفتیده ز اندوه که در آن              
قُمری بشود زار و هراسان تقلب
ارباب ریا صاحبِ دکان و امارت             
اصحاب شرف، بندی زندان تقلب
بر ما نرسد، هیچ همایی ز سعادت             
تا جغد شما هست، غزلخوان تقلب