محتاج پالایش

بوستانی، نامراد از تابشم            
بوته ای، در انتظارِ بارشم
مثلِ قلبی، بی پناه و مبتلا            
بهترین آماجِ تیرِ خواهشم
داستانی ساده و پر ماجرا            
آشنا، اما سراسر پرسشم
مهره ای در بندِ شطرنج بقا          
همزمان در انقیاد و چالشم
گه مهاجم، گاه در حال دفاع           
گاه در قیدِ سکون و پایشم
بهر پیروزی درین آوردگاه            
ناگزیر از نقشه و آرایشم
در پی هر باختن، فرسوده تر          
ناتوان از طاقتِ فرسایشم
فیلِ دل، پیوسته کیشم میکند           
فکرِ اسب و قلعۀ  آرامشم
خاطری را طالبم، آیینه گون            
تا نگردم، غافل از آلایشم
تا بفهمم، هر پگاهی در نگاه          
لاجرم، محتاج یک پالایشم