مهلک عشق

دل چون از مَهلَکِ عشقت به سلامت افتاد
حرف مردم همه با ما به ملامت افتاد

من از آن روز زدم قوس بدین قَدّ و کمر
که تماشام بدان راسته قامت افتاد

داغ ایّام به پیشانی‌ام انگشت نماست
کز گداز لب سوزان به علامت افتاد

کاروان دل من، منزلِ بسیار گزید
تا که در کوی تو دائم به اقامت افتاد

چرخ گرداند دلم چون سَرِ گردون قُمار(۱)
زین همه دلبرِ جان، قرعه به نامت افتاد

مرده ای بودم و باران حیاتم بارید
رعدِ شوقت چو در آن جسّهٔ صامت افتاد(۲)

زیر و رو کرد چونان گور غمم را آن صوت
گویی اندر سر من بانگ قیامت افتاد 

یک سخن گفتی و لرزید دل از شوق لبت
زان همه فتنه که در جان ز کلامت افتاد

زهد و تقوا  به فنا رفت چو رخ را بنمود
یک کرشمه شد و صد سِحر و کرامت افتاد

زاهد آن زیر قبا را چه نهان میداری؟
دیگر عریان شدی و دکمهٔ جامه‌ت افتاد

صادقا سجده ی شکر آر که از دولت عشق
با سَرِ فقر و جفا، دوره به کامت افتاد


(حاشیه)
(۱) گردونِ قمار: منظور گرداننده‌ای که در قمارخانه‌ها (کازینوها) می‌گردانند
(۲) در این بیت عیب قافیه وجود دارد چرا که قافیهٔ همهٔ ابیات مختوم به «مَت» است در حالی که قافیهٔ این بیت «صامِت» می‌باشد. ضمنا در قوافی «ت» به عنوان ضمیر متصل چند بار به کار رفته که اهل فن ممکن است آن را هم از عیوب قافیه بدانند. در زمان سرودن این شعر (حدود ۶ سال پیش) من هنوز در شعر تازه‌کار بودم و بدین جهت این عیوب بر این شعر وارد است هر چند شخصا بسیار این شعر را دوست می‌دارم.