آنقدر بزرگ شده ام
که میان کابوس های مادام العمر
و کودکی های برمودا زده
ریش سفیدی کنم
تا بگذارند
بی گدار به رویا بزنم
و گستاخانه در هماغوشی تو
قد بکشم
و حجم تنهاییم را
در وجب به وجب اندامت
دوره کنم...
درود. بسیار زیبا و خلاقانه بود خانم طلایی. البته تعبیر «برمودا زده» را کاملا نتوانستم هضم کنم هر چند حدس میزنم چه فضایی را تداعی می کند. برمودا زده از طرفی «گمشده» و «مفقود» بودن را تداعی می کند و از طرفی طوفان و تلاطم را. که البته فکر می کنم معنی اول به مقصود شما نزدیک تر است.
کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست . استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
درود بر بانو طلایی عزیزم
روز پر خیر و برکتی داشته باشید