سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید
منو کاربریمعرفی شاعران معاصرانتشار ویژه ناب
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
♪♫ صدای شاعران ♪♫پر نشاط ترین اشعار۲- نهاد نیک ۳- درکوچه های پاییز ۴- حکم دل ۵- یاد داشت بهشت ۶- نوبت مطب ۷- مادر ۸- ...آمپول... ۹- قصه ی عمر ۱۰- ☄️ رفتنی باید رود☄️ حمایت از شعرنابکانال تلگرام شعرنابتقویم روزپنجشنبه 24 آبان 1403
13 جمادى الأولى 1446
Thursday 14 Nov 2024 |
اشتراک گذاری این شعر
۴۵ شاعر این شعر را خوانده اند
سیاوش آزاد،طاهره حسین زاده (کوهواره)،جواد مهدی پور،محمودرضا رافعی (رافع)،یاسر کریمی،رضا سعادت نژاد،جمیله عجم(بانوی واژه ها)،بتول رجائی علیشاهدانی(افاق)،ساناز قورخانه،آذردخت شرقی(آذر دخت)،مسعود مدهوش،محمد باقر انصاری دزفولی،شاهین زراعتی رضایی (آرمان)،راحله حصارکی (راحیل)،مهرداد عزیزیان،علی نظری سرمازه،فرامرز عبداله پور،مرتضی میرزادوست،افسانه پنام (مولد)،بهــاره طـــلایـی زیدی،سید هادی محمدی،عباسعلی استکی(چشمه)،ابوالحسن انصاری (الف رها)،آذر مهتدی،علیرضا حاجی پوری باسمنج راوی عشق،مجید بهلول (میثم)،جواد ملکی،احسان فلاح رمضانی،محمد درویش زاده،محمدکریم نقده دوزان خراباتی،علیرضا محمودی،جواد کاظمی نیک،محمدرضا صدقی،روح اله سلیمی ناحیه،نرگس زند (آرامش)،علیرضا شفیعی،عليرضا حكيم،رسول دبیر (نافذ)،رویا ادیب (نازبانو)،شادی بلکامه،زلیخا رامیار،هواجان جاویدان،روح اله سرداری،معصومه خدابنده،آوا صیاد
نقدها و نظرات
 پنجشنبه ۲۴ اسفند ۱۴۰۲ ۱۶:۱۶
درود جناب محمدی گرامیبه قول جناب استکی ارجمند " مبین مشکلات جامعه" . زیبا بود 👏👏🌺🌺  پنجشنبه ۲۴ اسفند ۱۴۰۲ ۲۱:۵۴
درود استاد عزیزبسیار زیبا و دلنشین بود 
 شنبه ۲۶ اسفند ۱۴۰۲ ۱۵:۲۹
درود بر شما زیبا بود و دردمند 
 دوشنبه ۲۸ اسفند ۱۴۰۲ ۰۹:۳۳
من از جهانِ حاشیه ها باز دلخورماز هر ابوعطایِ سَرِ ساز دلخورم جا ماندم و ترازِ هنر دستِ ابلهان در کلّه پاترین لبه ی ماز دلخورم اینجا نُتی به وسعت پاییز مُرده است نعشی که در تلاطمِ آواز دلخورم در جشنِ قار قار کلاغان پاپَتی از پنجه ی شکسته ی شهباز دلخورم این روزها کنارِ ملخ های هَرزه گرد از واپسین چکامه ی پرواز دلخورم وقتی که مرغِ من سَرِ دیوار دیگری است تا اطلاع ثانوی از غاز دلخورم دندانِ عقل کودکی ام درد میکند از سینه های مادرِ آغاز دلخورم بی تو کتابِ خاطره هایم قنوت شد هر لحظه از لجاجتِ اعجاز دلخورم از بس که قابِ یادِ من از خاطرت گریخت عمری کنار پنجره ی باز دلخورم در نَقلِ نُقلِ عطرِ دهانت به لطف چاک هر گوشه از تبانی غمّاز دلخورم نفرین به هر خَسی ته کارون بی کسی از من عبور کرده و اهوازِ دلخورم سَر میکشم خشابِ گلستانِ زخم را پوتین پاره پاره ی قفقازِ دلخورم باتونِ اختناق که بر شانه ام وزید از اشک های مانده ی در گاز دلخورم با من مرور کن غزل پا شکسته را در جای جای قافیه ها باز دلخورم #سید_هادی_محمدی دوشنبه ۲۸ اسفند ۱۴۰۲ ۰۹:۳۷
پایِ تابوت های پوسیدهپِلک میزد دهانِ تعدادی کُرّه خرهای روسری بسته شاعران دُکانِ شیّادی عدّه ای با فَعول همبستر یک سری با عَروض میجنگند بس که سر توی کفش ها کردند بعدِ یک اتّفاق می لنگند لب دُمَل های مستِ استادی شعر را نیمه نصفه آوردند تا که یک سطر، خط خطی سازند روده هاشان به سُرفه آوردند اجتماعی که شعرِ کرمو را روی رَحمی سه لایه تابیدند تویِ یک زایمان بیهوده مُنگولانی به صفحه پاشیدند کُنجِ هر صفحه ای ولو هستند گورخرهای هیزِ پَشمالو درپی چیزِ مُفت می گردند تا بلیسند لای ِ شَفتالو باورِ خود ادیب پنداری گیرِ ذهنی مریض و تا خورده مَملو از سارقانِ بیماراست انجمن های پشتِ پا خورده انجمادی که توی سَر دارند غرقِ در موجهای پیشاب است ردپاهایِ خَرمگس هر دَم خیسِ جا مانده های دوشاب است لایِ این بند های تو در تو مغز هادی ز درد بیدار است هر بلایی که بر سرش آمد از دَهن ریز های خودکار است #سید_هادی_محمدی دوشنبه ۲۸ اسفند ۱۴۰۲ ۱۰:۱۷
مث کوهی شدم انگار که عمقش روی آتیشهدارم میمیرم از غصه، تموم من تموم میشه دلم تا ته پر حرفِ، شبیه مغز یه خودکار لبم رو دوختم روی پُک نامرد هر سیگار منو خالی نکن از من، میون عمق کابوسم من اینجا روی هر شعری فقط اشکامو میبوسم کمی دردامو جاروکن نمیخوام از تو برگردم به جونت بعد تو هر شب منم عکساتو تر کردم همین سرگیجه ها آخر منو میگیره از دنیا شبیه بوسه ی ماهی و قلابِ ته دریا #سید_هادی_محمدی دوشنبه ۲۸ اسفند ۱۴۰۲ ۱۰:۱۹
وقتی که میفهمی دلم از آسمون سیرهیا پشت لبخندی چرا پهلو نمی گیره؟ وقتی میوون غصه ها درگیر احساسی سخته که دنیای پراز دردامو بشناسی هرجا که اشکامو کنار میز می چینم با توو سری های تبم عکساتو می بینم با رفتنت تاول زده قدقامتِ ساعت لبریزه لبریزه تموم کاسه ی عادت رحمی بکن بر جیغ های ساکت فالم جون من و دلشوره ی عطرای رو شالم می ترسم از امروز هایی که همش دیره بختی که توی شوری فنجون میمیره از انتقام پنجره، افسوس ها خورده جایی که کلون درش رو دزدها برده ماتم گرفته اخم لبخندم ته سیگار لب های داغم رو از این خاکسترا بردار اینجا نشونی ها گمن، گیجن کم آوردن توو قحطی ابرا سر خورشید رو خوردن مثل معما پیچ در پیچ خیابونم من شاعری هامو به چشمای تو مدیونم روی جنونم لونه کرده تومور فردا دندون عقلم رو کشیده تلخی دنیا دستی بکش روی سر پایانِ اعشاری تاریخ مصرف داره آمین های تکراری زخم دلم آبستن صد بغض ناکوکه هر کس که دیده حالمو، روی تو مشکوکه هرجا که با پس کوچه ی یادت گلاویزم رگ هامو توی لا شه ی خودکار می ریزم برگرد و این دیونه رو لبریز فردا کن توی تنش دلتنگیِ آغوشتو جا کن #سید_هادی_محمدی دوشنبه ۲۸ اسفند ۱۴۰۲ ۲۳:۲۴
حضرتِ "جاذبه" در قصّه ی تَر جامانده اشک در مَعبرِ شب عُقده ی چیدن دارد آنقدر غُصّه زیاد است که هر پنجره ای از بُلندای تنم شوقِ پریدن دارد بعدِ تو درد شدن ماضی استمراری است رو به آینده ی تاریک بُنِ فاصله ها در سکوتی ابدی روح زمان سررفته روی بدحال ترین زاویه ی حوصله ها پُشتِ دیوار دلم عقربه ها غمگینند روی هر ثانیه ای ساعت غم می‌چینند در اتاقی که پر از زمزمه ی لَغلَغه هاست آخرین چکّه ی افکار مرا می‌بینند وقتِ دوشیدن پاییز غزل شیهه زدو تب خود را سَرِ دیوانگی برگ کشید آنقدر چشم خیابان به درختان افتاد ته بن بست سپیدار صفِ مرگ کشید واژه در واژه ی هر شعر به خود پیچید و لای انگشتِ لبانم مزه ی دود گرفت استخوان در وسط طاقِ گلوی سرطان پَشه ای بود که تاج از سر نمرود گرفت در سراشیبِ هَزج رو به رَ‌مل میرقصد تنِ آفت زده ی کُشته ی اوزان جنون روحِ دندان زده ام ساز مُطَنطَن دارد بعدِ نُت های به جوش آمده ی غرقِ به خون بند بندِ دلم از خاطره ها بُر خورده کوچه در کوچه پُر از حادثه ی دیوار است ذهن در باور خود تاوَلَکی سر به هوا هر چه آمد به سرش از دهنِ خودکار است در خمِ خستگی فاجعه ی افکارم اگر این درد خلاصی ندهد این بارم یا تو را دست نفس های کسی بسپارم دار را در وسط تختِ خودم میکارم تا بدانی که میانِ غم و موج نوسان مخرج مشترکی هست، نگو زنده بمان با همان رِیل که آوار شدی بر کَمِ من تیز برگرد و رها کن یقه ی سوزن بان #سید_هادی_محمدی دوشنبه ۲۸ اسفند ۱۴۰۲ ۲۳:۴۱
کنارِ دردِ خیابان، دُچار پوچی عرفانگرفته خشمِ تفنگی ، قُنوت چانه ی انسان چقدر چترِ فریب است، با تگرگِ دوراهی میان کوچه صدایِ، اذانِ توله ی باران چه اِنتحارِ عجیبی، در انتهای تَبِ گُل چکیده داسِ تظاهر، به جانِ شیشه ی کاشان خشابِ قُرص هنوزم جوابِ مسئله ها شد برای مرگِ جِنازه هَوای دودی تهران هزار پینه دریده، دو دستِ کودکِ نان را به پُشت خط کشِ تاول، تمامِ زنگِ دبستان صدای باورِ یک زن، شکسته زیر هوس ها پسر که آبِ خُنک را ، پدر سکانسِ پریشان چه رنگ ها که نداده همین تُفاله ی آدم اگر چه دَم نکشیده، درون قوری شیطان نسیم، لُخت و پریشان برای بوسه ی دریا سکوتِ روزه گرفته، گلوی حضرت طوفان غزل در آخر قحطی، که دست و پا زدوافتاد وَ زخمِ کاری بِیتَش، کشیده بر سرِ دندان #سید_هادی_محمدی  پنجشنبه ۲۴ اسفند ۱۴۰۲ ۰۷:۴۰
درود بر شما جناب استاد دکتر محمدی عزیز شعر ، وقتی بر دار بی کسی ها آویخته می شود که ، اسراری را فاش کرده باشد و این مهم با بووووووق های سر سام آور در گوش عالم و آدم با نت ماژور غم از حنجره درد بیرون آمده است . گوش عالم کر که این نت را نمی خواهد شنید از شعر بسیار زیبا و پر از معانی عالی تان بهره مند شدم پایدار باشید به مهر
 پنجشنبه ۲۴ اسفند ۱۴۰۲ ۰۸:۳۰
با سپاس از این سروده ی رفیع و ماندگار برقرار باشی همیشه ، روزه دار کتاب اشعار نابتان همیشه در ارتفاع جناب دکتر محمدی عزیر  پنجشنبه ۲۴ اسفند ۱۴۰۲ ۰۹:۱۷
درود بر شما استاد گرامی شعری متفاوت و با تعابیریزیبا خواندم از قلم شما احسنت
 پنجشنبه ۲۴ اسفند ۱۴۰۲ ۰۹:۵۲
درود و عرض ادب و ارادت جناب آقای دکتر محمدی استاد ارجمند شعرتون بسیار زیبا بود درود بیکران بر شما و قلم نابتان خداحفظتون کنه  پنجشنبه ۲۴ اسفند ۱۴۰۲ ۱۱:۱۷
درود بیکران 🌺جالب و زیبا بود 🌺  پنجشنبه ۲۴ اسفند ۱۴۰۲ ۱۲:۴۷
دلا خو کن به تنهایی که از تن ها بلا خیزد🌸🌸🌸🍀 سلام و عرض ادب و احترام دردنامه ای زیبا و عالی با امضای مخصوص شما اصولا دانستن دردناک است و دردناک تر ندانستن و گمان دانستن و حال بودن جزئی دانا ،از کلی منسجم و نادان که غرق در خودباوری کاذبند رنج است، رنجی کاهنده تمامی آثارتان لایه لایه اند،معنای ظاهری و درون مایه هایی راز آلود،امکان کشف و رها شدن را برای مخاطب ایجاد میکند حتی برای بیان مطلب رنگها دخیل می شوند این ها یعنی هنری همه جانبه که در هر سبکی با زبان خاص خویش ،هنرنمایی می فرمایید چقدر برای اثر زیبایتان میشود گفت اما حداکثر هایم زبان لایِ حداقل ها گذاشته با خواندن آثارتان گالیله و نظریه اش و جو حاکم زمانش برایم تداعی می شود به هر حال زیبایی سلیقه ایست و ما مسئول بی سلیقگی ها نیستیم مور چه داند که بر اهرام ثلاثه بالا میرود یا دیواری خشتی امیدوارم همیشه موفق باشید و سلامت و در اوج 🌸🌸🌸🍀 تقدیم به شما و گنجینه ی آثارتان به تنهایی گرفتارند مشتی بی پناه اینجا مسافرخانه رنج است يا تبعيدگاه اينجا غرض رنجيدن ما بود از دنيا كه حاصل شد مكن اي زندگي عمر مرا ديگر تباه اينجا براي چرخش اين آسياب كهنه دلسنگ به خون خويش مي‌غلطند خلقي بي‌گناه اينجا نشان خانه ما را در اين صحراي سر در گم بپرس از كاروان هايي كه گم كردند راه اينجا اگر شادي سراغ از ما بگيرد جاي حيرت نيست نشان مي‌جويد از من تا نيايد اشتباه اينجا 🍀تو زيبايي و زيبايي در اينجا كم گناهي نيست هزاران سنگ خواهد خورد در مرداب ماه اینجا🍀 فاضل نظری 🌸🌸🌸🍀  پنجشنبه ۲۴ اسفند ۱۴۰۲ ۱۳:۴۱
سلام بزرگواردلنشین بسیارز یبا پر معنی هزاران درودبرشما  
 پنجشنبه ۲۴ اسفند ۱۴۰۲ ۱۳:۵۱
درود هادی جان لذت بردم از کشف کدهای این شعر زیبا با موسیقی دلنواز و چه تخیل نابی داشت. به مهر یزدان بمانید سبز و سبزاندیش 
 پنجشنبه ۲۴ اسفند ۱۴۰۲ ۱۴:۴۰
چقدر جالب و زیبا بود👏👏👏👏👏برقرار باشید 🌹🌹🌹 قلمتون سبز و روان ╭━━━━━━━━━╮ ❇️᭄𝙇𝙞𝙠𝙚 𝄠⃝🟢♦️like🔮 ♟️᭄𝙇𝙞𝙠𝙚 𝄠⃝🔴 ✅᭄𝙇𝙞𝙠𝙚 𝄠⃝🔵 ╚═══════╝  پنجشنبه ۲۴ اسفند ۱۴۰۲ ۱۶:۲۴
چقدر جنازه ، پایِ گیوتینِ زیر سیگاری ریخته درد درد درد دارم از مری تا معده تا روده تا بووووووووق از نای تا شُش تا دیافراگم تا روده تا بووووووووووووووووووق از آزادی تا انقلاب بوووووووووووووق بووووووق بووق بوق پنجشنبه ۲۴ اسفند ۱۴۰۲ ۱۶:۲۵
درود استاد محمدی گلبسیار زیباست
 پنجشنبه ۲۴ اسفند ۱۴۰۲ ۱۶:۲۹
درودزیبا ودلنشین وبا ملاحت سروده اید 🙏⚘❤🌺 رقص قلمتان ابدی  پنجشنبه ۲۴ اسفند ۱۴۰۲ ۱۶:۵۰
سلام و عرض ادب جناب دکتر محمدی بزرگوار درود بر شما خیلی لذت می برم از اشعار زیبا و ژرف شما همیشه خاص و متفاوت پیشاپیش سال نو مبارک روزهای خوبی در پیش داشته باشید
 پنجشنبه ۲۴ اسفند ۱۴۰۲ ۱۷:۲۴
سلام و درود استاد محمدی گرانقدر چقدر شعرتان زیبا و پرمفهوم است درد از سر و رویش چکه می کند.. استاد اجازه؟!🙋🏼♀️ کسی که دیگه شعر گفتنش نمیاد باید از این درد به کجا پناه ببره؟!! هعییییی  خسته ام خسته از شعر نسرودن ها از نشستن و ننوشتن ها از شعرهای که در گلویم بغض شدند و و انتحاری تا زنده نگه دارند مرا منی که جز سنگ قبری ته حنجره ام نشانی از آنها ندارم من ِناشاعر ماتم پوش شعراین روزگار هرروز نثار می کنم فاتحه ای از آه و فغان برتک تک هجاهای واج شده ام... برقاب عکس شعرم بنویس شاعرت مرد هروقت با ملامت خندید و غصه ات خورد سلامت و تندرست باشید  پنجشنبه ۲۴ اسفند ۱۴۰۲ ۱۷:۳۵
درود و ارادت استاد بزرگواربسیار زیبا و دلچسب👌👌👌 کشف، تخیل و تصویرسازی بسیار زیبا و بکری در سروده هاتون وجود داره که ذهن مخاطب رو درگیر می کنه قلم. و اندیشه تون همواره سبز🙏🙏🌹🌹  پنجشنبه ۲۴ اسفند ۱۴۰۲ ۲۲:۰۸
درود استاد محمدی عزیز بسیارزیباست
 پنجشنبه ۲۴ اسفند ۱۴۰۲ ۲۳:۳۷
درود بر شما استاد گرامی جناب آقای دکتر محمدی بزرگوار 🌺🌷🌷شعری زیبا و هنرمندانه سرودید 🌺🌺 دُکمه های گلو انتحاری ترین گلوله ی کوله ی سکوت اند
 جمعه ۲۵ اسفند ۱۴۰۲ ۰۱:۰۵
سلام و درودها بر ادیب هنرمند و اندیشمند متفکر جناب دکتر محمدی بزرگوار هر چند با شعر حجم و همچنین نحوه قلم زدن در این زمینه آشنایی اندکی دارم اما قلم استوار شما در هر زمینه ای موفق عمل میکنه در پناه لطف خداوند مهربان برقرار باشید و سلامت
 جمعه ۲۵ اسفند ۱۴۰۲ ۱۳:۴۸
درودبرشماجنابمحمدیزیباودلنشینبود
 جمعه ۲۵ اسفند ۱۴۰۲ ۱۶:۲۶
سلام و عرض ادب جناب آقای محمدی بزرگوارموفق باشید و بر مدار عشق بمانید به مِهر... با کمال تقدیر و احترام🙏♥💐🌹🌹 🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀  جمعه ۲۵ اسفند ۱۴۰۲ ۱۹:۵۳
درودبرشما استاد عزیزم هادی جان محمدی عزیزم بسیار عالی بود لذت بردم احسن برشما پرمفهوم بود احسنت برشما خداقوت عزیزدلم دوستتتتتتتتتتتتتتتدارم قلمتان همیشه سبز ونویسا باشدعزیزدل 🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻💙💙💙💙💙💙💙💙 🩵🩵🩵🩵🩵🩵🩵 💐💐💐💐💐💐 🌼🌼🌼🌼 💟💟💟 ❤️❤️ ❤️🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻 💙💙💙💙💙💙💙💙 🩵🩵🩵🩵🩵🩵🩵 💐💐💐💐💐💐 🌼🌼🌼🌼 💟💟💟 ❤️❤️ ❤️  جمعه ۲۵ اسفند ۱۴۰۲ ۲۲:۵۲
درود استاد محمدی بزرگوار بسیار زیبا سلامت و پایدار باشین 🌹╬♥¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸🌹╬♥╬ ¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸ 🌹╬♥¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸🌹╬♥╬ ¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸ 🌹╬♥¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸🌹╬♥╬ ¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸ 🌹╬♥¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸🌹╬♥╬ ¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸ 🌹╬♥¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸🌹╬♥╬ ¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸ 🌹╬♥¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸🌹╬♥╬ ¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸ 🌹╬♥¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸🌹╬♥╬ ¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸  شنبه ۲۶ اسفند ۱۴۰۲ ۱۴:۰۶
درود وعرض ادب واحترام خدمت شما سید بزرگوار مثل همیشه نیاز به تعریف نیست ممنونم از همدردی شما موفق باشید
 يکشنبه ۲۷ اسفند ۱۴۰۲ ۰۷:۵۱
درود برشما مثل همیشه بی نظیر سرودید پاینده باشید
 يکشنبه ۲۷ اسفند ۱۴۰۲ ۰۸:۳۴
درود بر شما سید بزرگوار توانایی شما دراندیشیدن وسرودن خاص است وقابل به تحسین فراوان تلاش شما نیز قابل به تقدیر وتشکر پایدار باشید استاد
 دوشنبه ۲۸ اسفند ۱۴۰۲ ۰۵:۱۲
سلام واحترام استاد محمدی ارجمند چقدر زیباست ودلنشین بقدری کلمات کنار هم قابل تامل هستند که باید هی خواند هی خواند درود بر شما و قلم نابتان سال جديد بر شما مبارک  سه شنبه ۲۹ اسفند ۱۴۰۲ ۰۱:۴۴
درود استاد زیبابود
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.
|
نقد و آموزشنظراتمشاعرهکاربران اشتراک دار
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
|
|||||||||||
شاعر درخواست نقد دارد
ارسال پیام خصوصی
محمدرضا آزادبخت
لیلا گماری ( مأنوس شده با قلم)
امیرحسین اصفهانی کن
مسعود مدهوش( یامور)
پیام مفخم
مهرداد مانا
کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
پرستار
دکتر
نگهبان
نرده
تخت
زنجیر
بجز مردی که وقتی قرص هایم را
نمی خورم
به قول مادرم
الهی بشکند دستی که……………..
درودبرشما استادتوانمندجناب دکترمحمدی عزیز
مثل همیشه بسیارعالی
زیبا،متفاوت وتفکربرانگیزبود
لذت بردم ازاینهمه خلاقیت
آفرین برشما وقلم خاصتان
ممنونیم بابت موسیقی زیبایی هم که همراهش کرده بودید
باآرزوی پایان تمام دردهای عالم باظهور حضرت مهدی(ع)
اللهم عجل لولیک الفرج
درپناه خداوندبزرگ توانمندترباشید