غروب طلایی

بسمه اللطیف
غروب طلایی

در این غروب طلایی به سوی خانه روانم
روانه ام که خودم را به دلبرم برسانم

نهاده حضرت خورشید سر به دامن دریا
که جلوه ای شود از اشتیاق و مهر نهانم

شکوفه کرده دوباره محبتت به درونم
هوای عشق تو اینک نشسته است به جانم

غم زمانه ندارم در آن زمان که کنارت
نشسته باشم و بوسه به گیسویت بنشانم

چو باز می رسم از راه در حوالی خانه
به عشق تو پرِ شور و نشاطم و هیجانم

در آستانه در باز در شعاع حضورت
شده است جذب وجودت به مهر روح و روانم

بیا کنار من اینک که من به خواهش نازت
به ناشکیبی خود مستعد جامه درانم

گذر نمود به مویت لبم به بوسه که باید
به گوش تو غزلی در بیان عشق بخوانم

#مهدی_رستگاری
چهاردهم بهمن سال یکهزار و چهارصد و دو خورشیدی
چهارم فوریه ۲۰۲۴ میلادی

دفتر شعر روزگاران

۱۰۰۴