خسته ام

درود بانو طلایی عزیزم
زیباست و غم انگیز
برقرار باشید

نومید و زیباست

زنده باشید و سلامت
عالی قلم زدید بانو

شاعر گرامی
آفرین صد آفرین
بر اشعار و افکارزیبای شما
شاعر
شیرین سخن گلبار ما

زیبا ولی غمگنانه سرودید

درود بر شما بانو طلایی گرامی

زنده باشید به مهر

🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃

🍃🌼🍃🌼🍃🌼🍃

🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃

🍃🦜💐🍃🦜💐🍃🦜💐🍃

خانم طلایی

درود بر اندیشه و احساس زیبایتان

🍃🦜💐🍃🦜💐🍃🦜💐🍃

🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃

🍃🌼🍃🌼🍃🌼🍃

🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃

درود
شعری زیبا خواندم و لذّت بردم؛ سپاس.

زنده‌مانی، سکوت چشم‌ها، حرف‌های نم‌زده، خروش بغض‌های ناگهانی، دلخوشی‌های نهانی... در حکمِ گوهرنشانی است؛ دست مریزاد.

وزن شعر: فاعلاتن / فاعلاتن / فاعلاتن / فاعلن است. در مصراع زیر:
«بشنوید، از دلخوشی‌های نهانی خسته‌ام»،
در جایی ویرگول گذاشته‌ شده که نمی‌توان مکث کرد زیرا دالِ ساکنِ «بشنوید» در اینجا با «از» ادغام می‌شود و خودش را از سکون درمی‌آورد و... یعنی مجموعِ آن دال + از، ’دَز‘ خوانده می‌شود: بش (فا) ن (عـ) وی (لا) دَز (تن) = فاعلاتن [ــ ں ــ ــ]...؛ به همین دلیل مخلِّ وزن و زاید است. در نشانه‌گذاری شعر، همیشه این نکته را در نظر داشته باشید.
شعر خوبی است.
قلمتان نویساتر