فکر اصلاح سر و گیسو نداری ای کچل
فکر دیناری برای مو نداری ای کچل
در دیاری که گرانی کلّه پایت میکند
دست و پاگیری چونان گیسو نداری ای کچل
خوش بحالت خوش بحالت خوش بحالت ای کجل
در دیاری که به تاری مو به دارت میبرند-
دستها در حلقه ی زلف نگارت میبرند-
خاک بر سر میکنند و در غبارت میبرند-
ترس از این اوضاع تو در تو نداری ای کچل
خوش بحالت خوش بحالت خوش بحالت ای کجل
چون چراغ خانه را دزدان به یغما میبرند
روشنایی دل شبهای ما را میبرند
این میان با کَلّه ی برّاق و نورانی خود
ترس ظلمت در شبی کم سو نداری ای کچل
خوش بحالت خوش بحالت خوش بحالت ای کجل
از همان روزی که بر ماها شپش ها سر شدند
ریش و پشم و زلف این سرها شپش پرور شدند
خوش بحالت که مثال ریش و گیسوی کسان
دائما با این شپشها خو نداری ای کچل
خوش بحالت خوش بحالت خوش بحالت ای کجل
دوست دارم کلّه ام از شرّ مو گردد رها
پاک و بی پیرایه گردد، منظر حسن خدا
کلّه ای صاف و بدون غل و غش و صیقلی
آبگینی مثل این،نیکو نداری ای کچل
خوش بحالت خوش بحالت خوش بحالت ای کچل