برگ

امشب که شبِ آخرِ تابستان است
یک ثانیه-قرن مانده تا فصلِ جدید
جنگل دو‌به‌شک زوزه‌کشان می‌گوید
ما را بکُشید؛ برگ ها را نکُشید

افتادنِ برگ می‌کُشد عاشق را
از خش‌خشِ برگ، روحِ او می‌میرد
غم‌هاش نرفته باز بر‌می‌گردند
زانو به بغل، باز عزا می‌گیرد

بی برگ، درخت، مردنش غمبار است
غمبار شبیهِ آخرین سنگِ لَحَد
بی برگ اجاقِ هر درختی کور است
فرزند‌کُشی قلبِ یخی می‌خواهد

یا عاشق و گرم، مثلِ تابستان باش
یا مثلِ بهار در رگم نور بریز
یا مثلِ زمستان کفنم کن با برف
یا اینکه نریز برگ‌ها را، پاییز!

دیشب که شبِ آخرِ تابستان بود
یک ثانیه-قرن مانده تا فصلِ جدید
پاییز به حرفِ هیچ‌کس گوش نداد
یک ثانیه هم گذشت و از راه رسید

شاعر: شهرام مؤدب