سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 26 آبان 1403
    15 جمادى الأولى 1446
      Saturday 16 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۲۶ آبان

        طلاق

        شعری از

        رباب (آلاله )

        از دفتر آلاله نوع شعر دوبیتی

        ارسال شده در تاریخ دوشنبه ۳۰ ارديبهشت ۱۳۹۲ ۲۰:۱۴ شماره ثبت ۱۲۴۶۹
          بازدید : ۱۰۳۸   |    نظرات : ۴۱

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر رباب (آلاله )


        ﻃﻼق
        ﺳﯿﺎﺳﺖ دارد اﯾﻦ ﺑﺎران
        ﮐﻪ ھﺮ روزی ﻧﻤﯽ ﺑﺎرد
        وﻟﯽ اﺷﮑﻢ ﭼﻮ آن ﮐﺎرون
        ﻓﺮاوان ﮔﺸﺘﻪ ﻣﯽ ﺑﺎرد
        اﮔﺮ اﯾﻦ آﺳﻤﺎن اﺑﺮﯾﺴﺖ
        ﺑﺒﺎرد ﺑﺮ ﺳﺮت ﺑﺎران
        ﺧﺪا ﮔﻮﯾﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺨﻠﻮق
        ﺑﺸﺴﺘﻢ ﻣﻦ زﻣﯿﻨﺖ را
        اﮔﺮ دﯾﺪه ﺑﺮﯾﺰد اﺷﮏ
        ﺗﻤﯿﺰی از ﮔﻨﺎھﺎﻧﺖ
        ﺑﺸﻮر از دل ﺗﻮ ﻣﺎﺗﻢ را
        ﺑﮫﺸﺘﺖ اﯾﻦ زﻣﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ
        ﺑﮑﻦ ﺷﺎد آن دل ﺗﻨﮫﺎ
        ﻣﮕﻮ ﻣﺮد اﺳﺖ ﯾﺎ ﯾﮏ زن
        ﺑﺒﯿﻦ ﻗﻠﺒﯽ ﺑﺮ اﻧﺴﺎﻧﮫﺎ
        اﮔﺮ ﻣﺮدی ﮐﻨﺪ ﺧﺒﻄﯽ
        و ﯾﺎ ﯾﮏ زن ﺷﻮد ﺧﺎﻃﯽ
        ﺑﺪان ﻧﯿﻤﺶ ﮐَﺲ دﯾﮕﺮ
        ﺷﺮﯾﮏ اﺳﺖ در ﮔﻨﺎه ﻣﺎ
        ﯾﮑﯽ از ﻓﺮط ﺑﯽ ﻧﺎﻧﯽ
        ﮔﻨﺎھﯽ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﮔﺮدد
        ﯾﮑﯽ ھﻢ از ﻣﺮض ﺧﺎﻃﯿﺴﺖ
        ﺑﻪ ﻣﻦ ﯾﺎ ﺗﻮ ﭼﮑﺎر ﺣﺎﻻ
        اﮔﺮ دﯾﺪی ﮔﻨﻪ ﮐﺎری
        ﻧﺒﻮدی ﺟﺎی آن رﺳﻮا
        ﻣﺸﻮ ﻗﺎﺿﯽ ﺗﻮ ای آدم
        ﭘﺮ از درد اﺳﺖ اﯾﻦ دﻧﯿﺎ
         
        ...........................................
        زﻧﯽ دﯾﺪم ﮐﻪ رﺳﻮاﺑﻮد
        ﮔﮫﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﮔﮫﯽ ﺑﺎ آن
        وﻟﯽ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺗﻨﮫﺎ ﺑﻮد
        ﺑﻪ ﺑﺎدی در ﮔﻠﻮ ﮔﻔﺘﻢ
        ﭼﺮا اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﮔﺸﺘﯽ ﺗﻮ؟
        ﺟﮫﻨﻢ ﺑﯿﻘﺮار ﺗﻮ!
        ﺟﻮاﺑﯽ دادم ، ای ﺧﻮاھﺮ:
        ﺑﻪ روزی ھﻤﺴﺮی ﺑﻮدم
        ﭘﺮ از اﺣﺴﺎس زﯾﺒﺎﯾﯽ
        ﺳﺮاﺳﺮ ﻣﮫﺮﺑﺎن ﺑﻮدم
        ﺑﻪ ھﻤﺴﺮ ﯾﺎر ﺟﺎن ﺑﻮدم
        وﻟﯽ ﺟﺰ ﺑﺪ ﻧﺪﯾﺪم ﻣﻦ
        ﺳﺮاﺳﺮ ھﻢ ﮔﻨﺎھﻢ ﻣﻦ!
        ھﻮس ﺑﺎزی ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ
        ﻧﻤﮏ ﻧﺸﻨﺎﺳﯽ اش ﺑﯽ ﺣﺪ
        رھﺎ ﮐﺮدم ﮔﻨﺎھﺎﻧﺶ
        ﺑﺮﯾﺪم ﻣﻦ ز زﻧﺪاﻧﺶ
        ﻃﻼﻗﯽ را ﻃﻠﺐ ﮐﺮدم
        ﺑﺴﯽ ﮔﻔﺘﯽ ﻏﻠﻂ ﮐﺮدم
        ﻣﺮا از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯿﺮون ﮐﺮد
        ﺑﻪ ﻓﺤﺎﺷﯽ زﺑﻮﻧﻢ ﮐﺮد
        ﺳﻪ ﺳﺎﻟﯽ ﻣﺎﻧﺪه ام ﺗﻨﮫﺎ
        ﻧﺪارم راه ﭘﺲ ﺣﺎﻻ
        ﻧﻪ ﺧﺮﺟﯽ دارم و ﺧﺎﻧﻪ
        ﻧﻪ راھﯽ ﺑﮫﺮ ﮐﺎﺷﺎﻧﻪ
        ﮐﺴﯽ ﺧﻮاھﻢ ﻣﺮا ﺧﻮاھﺪ
        وﻟﯽ ﭼﮫﺮه ﺻﻔﺎ ﺧﻮاھﺪ
        ﺗﻮ ﮔﻮ آﯾﺎ رھﯽ دارم
        ﻣﻦ آﯾﺎ ﻣﻨﺒﺮی دارم
        ﮐﺠﺎ ﮔﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﺴﮑﯿﻨﻢ
        ﮐﻪ ﻣﯿﺪاﻧﺪ ﮐﻪ ﻏﻤﮕﯿﻨﻢ
        ﭘﺮ از دردم وﻟﯽ ﺧﺎﻣﻮش
        ﮐﻨﻢ زھﺮی ﺑﻪ ﮐﺎﻣﻢ ﻧﻮش
        ﺧﯿﺎﻟﺖ ﻣﻦ ﭼﻮ دﯾﻮاﻧﻪ
        ﻣﺮﯾﻀﻢ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﯿﺨﺎﻧﻪ؟
        اﮔﺮ ﻣﻦ روﺳﭙﯽ ﮔﺸﺘﻢ
        ﺑﻪ ﺷهری اﯾﻨﭽﻨﯿﻦ ﭘﺴﺘﻢ
        ﻣﺮا درﺳﻦ ﮐﻢ دادﻧﺪ
        ﺑﻪ ﻣَﺮدی اﯾﻨﭽﻨﯿﻦ دادﻧﺪ
        ......................................
        اﮔﺮ ﻧﺎﻧﯽ دھﻨﺪ ﻣﺮﮔﻢ دﮔﺮ ﭼﯿﺴﺖ
        اﮔﺮ ﺟﺎﯾﻢ دھﻨﺪ روﺳﭙﯽ دﮔﺮ ﮐﯿﺴﺖ
        .............................................
        ﺳﮑﻮﺗﯽ ﮐﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻪ آن زن
        ﺗﻮ ﺧﻮد داﻧﯽ ﻧﺒﻮدم ﺟﺎی آن زن
        وﻟﯽ در دل ﺷﺪم ﻣﺄﯾﻮس در دم
        ﭼﺮا روزی ﺑﻪ آن زن داده ام ﻏﻢ
        ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻢ زﺧﻢ ﺑﺮ ﺟﺎﻧﺶ ﺑﮑﺮدم
        ﺧﺪاوﻧﺪا ﺑﺒﺨﺶ ﻣﻦ ﺧﺒﻂ ﮐﺮدم
        اﮔﺮ ﯾﮏ دﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﮑﻪ ﺗﻨﮫﺎ
        ﻧﯿﻮﺷﯽ آن ﺻﺪای ﮐﻒ ﺗﻮ آﻧﺠﺎ؟
        اﮔﺮ دﯾﺪی زﻧﯽ ﮐﺮدﺳﺖ ﮔﻨﺎھﯽ
        ﮔﻨﺎھﺶ رﯾﺸﻪ دارد ﮔﺮ ﺗﻮ داﻧﯽ
        اﮔﺮ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺎ ﻗﺎﻧﻮن ﺣﻖ ﺑﻮد
        ﺑﺮای اﯾﻦ زﻧﺎن دﯾﮕﺮ ﭼﻪ ﻏﻢ ﺑﻮد
        دﯾﺎر ﮐﻔﺮ ﺣﻖ ﻣﺮد و زن ﻧﺼﻒ
        ز ﺣﺪ ﺑﻨﺪ اﻧﮕﺸﺖ ﺗﺎ ﺳﺮ ﮐﺘﻒ
        اﮔﺮ ﺑﺮ ﻓﺎﻃﻤﻪ داری ارادت
        وﯾﺎ ﺑﭽﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻏﺎﯾﺖ
        دﻋﺎی ﺧﯿﺮﺷﺎن اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﺮﮔﯿﺮ
        ﺑﺮای زن ﻗﻮاﻧﯿﻦ را ز ﺳﺮ ﮔﯿﺮ
        اﮔﺮ ﻣﺮدان ﺑﻪ زن ﺑﯽ اﺣﺘﺮاﻣﯿﺪ
        اﮔﺮ آھﯽ ﮐﺸﻨﺪ، ﻗﻄﻌﺎ ﺗﻤﺎﻣﯿﺪ
        ﻧﻪ ﻣﻦ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮم ﻧﻪ آﺳﻤﺎﻧﯽ
        ﺗﻮ را ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﮫﺘﺮ اﯾﻦ ﺑﺨﻮاﻧﯽ
        زﻧﺎن را اﯾﻦ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺧﺎر ﮐﺮدﻧﺪ
        ﺑﻪ ﻣﯿﺮاﺛﺶ ﮐﺠﺎ ﺣﻖ دار ﮐﺮدﻧﺪ
        ﭘﺴﺮ ﺑﺎ دﺧﺘﺮش ﻓﺮﻗﯽ ﻧﺪارد
        اﮔﺮ ھﻤﺴﺎن ﺑﺒﯿﻨﯽ درد دارد!؟
        ﺑﻪ روزﻣﺮدﻧﺶ ﻣﺎدر ﺑﺒﯿﻨﯽ
        ﺑﺮای او ﺑﻪ ﺟﺰ ﻣﮫﺮش ﻧﺒﯿﻨﯽ
        ﮔﺬﺷﺖ دوران و ﺷﺪ ﻋﺼﺮ ﻣﻌﺎﺻﺮ
        ھﺰاران ﺳﺎل دﯾﮕﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﻇﺎھﺮ
        ﮐﺠﺎ زن ﺣﻘﺶ اﯾﻦ ﺑﻮد وﺧﺮﯾﺪی
        ﺧﺪاﯾﯽ دﺧﺘﺮت را ھﻢ ﻧﺪﯾﺪی
        رﯾﺎﺿﺖ ھﺎ ﮐﺸﺪ ،داده ﻃﻼﻗﺶ
        ﮐﻪ ﺣﺴﺮت ھﺎ ﺷﻮد زھﺮ ﮐﻼﻣﺶ
        ﻧﺨﻮاھﯽ ﺗﺎ ﺑﺴﻮزد او ﺑﺪاﻧﺠﺎ
        ھﻤﻪ ﻣهرش ﺑﺒﺨﺸﺎﯾﺪ، ﺗﻮ ﺧﻮاھﯽ؟!
        ﮐﻪ روﺳﭙﯽ ﮔﺮدد و ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﯽ؟!
        ﺑﯿﺎ ای آﺳﻤﺎن رﺣﻤﯽ ﺑﻪ ﻣﺎ ﮐﻦ
        ﻣﺤﻤﺪ را ﺑﺮای ﻣﺎ ﺻﺪا ﮐﻦ
        اﮔﺮ درﻋﺼﺮ ﻣﺎ اﺳﻼم ﻣﯿﺒﻮد
        ﻧﺸﺎﻧﯽ از ﻃﻼق ﻧﺎروا ﺑﻮد؟
        ﻣﮕﻮ ﻣﻦ ﮐﻔﺮ ﮔﻮﯾﻢ ﻋﯿﻦ ﺣﻖ اﺳﺖ
        وﯾﺎ دﯾﻮاﻧﻪ ام ﮐﺎن ﻣﺮگ ﺣﻖ اﺳﺖ
        ﮐﺠﺎﯾﺖ درد ﺷﺪ وﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﻣَﺮدی
        ﮐﺠﺎ زد ﯾﮏ ﮐﺴﯽ ﺑﮫﺮ ﺗﻮ ﺣﺮﻓﯽ
        درﯾﻎ از ﻓﮑﺮ ﺗﻮ اﻧﺴﺎن ﺗﺒﺎه اﺳﺖ
        اﮔﺮ زن را ﻧﺪﯾﺪی اﯾﻦ ﮔﻨﺎه اﺳﺖ
        ﻣﻦ آن آﻻﻟﻪ ام داﻧﻢ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﻢ
        اﮔﺮ ﺗﻨﺪ اﺳﺖ زﺑﺎﻧﻢ ﺣﻖ ﺑﮕﻮﯾﻢ
        ﻧﻪ ﺗﻌﺎرف دارم و ﻧﻪ ادﻋﺎﯾﯽ
        ﮔﻤﺎﻧﻢ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺟﺎی آن ﺧﺪاﯾﯽ!!!
        ۰
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        7