مرد بارونی

نبض آوازم تو بودی
واژه پردازم تو بودی
واسه ی شعر و کلامم
هر نُتِ سازم تو بودی

توی قطره های بارون
دیدمت ، جنس بلوری
میخوری به شیشه ی من
پیشَمی امّا چه دوری

مرد بارونی شدم تا
واست از بارون بخونم
وقتی نیستی از غم تو
تُو دلِ تهرون بخونم

من هنوزم که هنوزه
یادگاری هاتو دارم
داغ دوری سینه سوزه
بُغضم و ابر بهارم

وقتی نیستی سوت و کورم
بدتر از دوری چه داغی
واسه ی خونه ی قلبم
نور راهی و چراغی

خاطراتت کوله بارم
با مَنِ ، با من همیشه
درد و رنج اینکه نیستی
به دلم می کوبه تیشه

حُرمتِ چشمای مستت
توی قلبم ریشه داره
این نهالت توی جونم
حاصل و اندیشه داره

نبض آوازم تو بودی
واژه پردازم تو بودی
واسه ی شعر و کلامم
هر نُتِ سازم تو بودی