سلام خدا جونم
منم مزاحم همیشکی، ببخشید که وقتی دلم میگیره و نیازت دارم میام سراغت😞خدا جونم دلم گرفته از دنیات ، از آدمای دنیات😥
از نامردیهای آدمات،از دورنگی هاشون، از دو دوزه بازیاشون😰
از اینکه فقط وقتی بهت نیاز دارند و براشون منفعت داری میان سراغت و تاج سری اما.....
اما وقتی دیگه بهت نیاز ندارند اصلا به یاد نمیارنت😣
خدا جونم دلم میخواد منم مثل اونا باشم
اما....
اما نمیدونم من و چطور آفریدی یا چی توی من دیدی که، من نمیتونم مثل اونا باشم.
با تمام بدیها و بیمعرفتی ها وقتی بهم نیاز دارند با آغوش گرم بازم پذیراشونم چون خودم و موظف میدونم اما ،تویِ دوراهی گیر میکنم که به کدوم ندای دلم گوش بدم ،اینکه هر کی با هر چشم دیدت تو هم ببین😟
یا اینکه بخشندگی و از خدا بیاموز☺
به حرف دلم گوش میکنم و میبخشم و بازم دست رد به سینه ی کسی نمیزنم فقط به امید اینکه خدای مهربونم ، خدای بخشنده ام هیچ گاه دست رد بر سینه ی من نمیزند 😊
و وقتی این اتفاق میفته حال دلم خوب میشه و سبک میشم و با لب خندون دلگرفتگی ها فراموش میشه و بازم به دنیا و تمام خوب و بدش میخندم و با تمام وجودم تو را شکر میکنم و سپاسگزار این دل رئوفم میشم که هدیه خودته به این بنده ناچیزت😍
و با صدای بلند فریاد میزنم
خداااااااااجونم عاااااشقتم و هزارااااان بار شکرت🤲
مناجاتی زیباست