بازی احساس گونه

1
ازاین هیاهوی احساس
دلگیرم
تب گرفته
اماپابرجا
پیچیده درتو،
“من!”
با آه ها ی پی در پی.

"تو!"
در شب نشینی سرخ گونه ات
تانیمه های شب
لب برلبِ” دیگری”
-آنکه شعرتورااول از من می خواند-
لبخند برلبت
وغم برشعرت
این بازی احساس گونه ی تو
بامن است.

2

سرزمین اجدادی ام
به دنیای تو
دلباخته
به سوت و کوری دفتر شعر تو
ایوانش
جاروزده
وآب پاشی
اما
اتاق خواب هایش
پرهیجان و پرآشوب.
باران خورده،
شعرهای تو
واژه هایی چون کودک جسور
که عشق کوچکش را
از دید مادرش پنهان می کند
دیشب
وقتی که خواب بودی
پیدایش تنم
از انفجار دفتر تو آغاز شد
تاایوان تو آب پاشی شدم
جارو شدم
انگارهمه چیز در خواب تو بود
بیدارنشو
من…
شاید به تو دل بستم!