غم ناتمام

بنظرم بهتر بود به جای اعصابش.. حوصله رو به خورد بیت می‌دادید.. چون حوصله سر می‌ره.. اعصاب معمولا خورد میشه..

یا به جای سر می‌رود.. خورد رو می‌آوردید..

البته اگه حوصله باشع.. تناسب بهتری با مصرع بعدش می‌تونه داشته باشه..
حوصله سر رفتن از آشفتگی..
یه چیز دیگه.. آشفتگی تقریبا با پریشانی در یک سو هستند..
چطور میشه از آشفتگی موی پریشان نداشت؟ چون وقتی آشفته هستیم یه جورایی به خودمون نمی‌رسیم.. یا می‌رسیم.؟ من که نمی‌رسم..😂 موهام هم پریشان میشه در چنین شرایطی..🤭

شانه هم سر میرود اعصابش از دندانه هایش
وقتی از آشفتگی ، موی پریشـانی ندارد !

بنظرم یه نگاهی به این بیت بندازید.. شاید هم من اشتباه می‌کنم..
در هرحال خیلی زیبا بود.‌.
درود و برقرار باشید

غمگین و زیبا بود

«اِنَّ الْحُسین مِصباحُ الْهُدی وَ سَفینَهُ الْنِّجاة»

درود ها بر پونه جانم
موفق باشی وتندرست

باسلام فراوان
خواندم ولذت بردم
قلمتان همیشه جاودان بادا
شاعر بزرگوار

سر به روی شانه خم غم سوت پایانی ندارد
احسنت به شما و قلم زیباتون

درود بر بانو احمدی زیباقلم
زیبا و شیوا سرودید.
به مهر یزدان بمانید با قلمی درخشان

درود بر شما

درودها
دستمریزاد

درود بر شما