مکتب نورگرایی، شعر پیشرو، سروش

سروشی در مکتب ادبی نورگرایی
تقدیم تان:

ما که در شهر پیشرفته ی خود/
شوق معماری کهن داریم/
برج مان آسمانخراش که نیست/
چون گل و بلبل و چمن داریم/
و به آغوش گرم نور/
که جا هست(/جاه است) برای همه/
به سروش غزلواره انجمن داریم/
برج مان خوش نشینِ پنجره هاست. //

 

مکتب ادبی نورگرایی 
شعر پیشرو 
شعر سروش 
(محمدعلی رضاپور)

پ. ن:

مکتب ادبی نورگرایی: ترسیم طبیعت (بعنوان ریشه ی مادی) ویا سنت (بعنوان ریشه ی فرهنگی) با قلم موی معنویت (بعنوان ریشه ی ذاتی) بر بوم عصر جدید‌‌‌؛
مکتب ادبی نورگرایی در عرصه های دیگرِ هنر و زندگی مثل نقاشی, مجسمه سازی و... هم می تواند پویا باشد و در قلمرو سرایش, بیش تر با گونه های شعر پیشرو _ که آمیخته ی شعر سنتی و شعر نو هستند_ پیوند دارد (هرچند بطور عام در هر قالبی می توان از مفاهیم آن استفاده کرد).

امید که شما سراینده ی گرامی هم در راه پویایی بیش تر این مکتب ادبی بومی، یاریگر باشید!