جنون دفتر

سلام
مطالبی علی رغم قصور اندیشه به قلم آورم و شروع کنم بعون الله و ندانم که چه قرار است به نگارش آید امید که در معوج نگاری هایم نقطه ی روشنی سو سو زند و همو سهای هدایت ابن السبیلی باشد گر چه گمراه چگونه تواند هادی و بی بهره از وجود معطی شود

کودکی غرق دروعده تکرار
کودکی هم تواند یک کودک باشد و هم دوره کودکی
دروعده را سرورم با هم نوشتند شاید برای رساندن در وعده و نیز درو عده
غرق هم حاکی از مرگ و نیز حاکی از شدت انجام عملی
اگر مرگ است آنگاه تکرار کجاست؟ مگر مرگ خاموشی تکرار نیست؟ و نیز تکرار خاموشی
وعده هم اشاره به قول و قرار و نیز اشاره به وعده غذایی که تکرار می شود و دوام حیات برین تکرارست البته لزوما اینجا منحصر در غذا نیست و هر بازه ی زمانی که عملی درو تکرار شود مطمح نظر می تواند باشد
وعده تکراری است چرا دوباره تکرار می آید
آیا این بار خود تکرار سوژه است؟
چگونه امری انتزاعی عینی شده است آن هم کرارا؟

خاک پای گل را بر سر خود می زد
گل به ضمه یا کسره؟
پای گل به معنی کنار گل یا پای گل به معنی ریشه؟
تضاد ریشه با سر
هر گلی زدی به سر خود زدی
به سر خود زدن هم در معنای حقیقی و هم در معنای ثانوی
چه گلی به سر خود بگیرم

هوشیارانه بوسه می زد بر نهاد میان سکوت خود
نهاد میان سکوت را متامل شویم چیست؟
بوسه ی ناهشیارانه چه طعمی دارد و هشیارانه ؟
هوشیارانه می تواند متصل به بوسه نباشد هوشیارانه، بوسه ...
نهاد ابتدای جمله است و حال به میان سکوت خزیده است

گاهی شعله می شد درلبخندی تلخ
می شد به معنای خاموشی نیز می تواند باشد
در هم تنیدگی احساسات شعله را اگر خشم بدانیم لبخند شادی لبخند تلخ نوعی از لبخند که حاکی از شادی نیست خنده ی تلخ من از گریه غم انگیز تر است گاه درون غمگین است و بر چهره لبخند و این خود حالتی از حالات آدمی است

گاهی مقاومتش ، مهر چشمانش را
سرورم مرا با علائم سجاوندی و اعراب تقریبا در شعر میانه ای نیست این درنگ نما درین میان چه می کند؟
مهر خورشید و نیز محبت مهریه هم شاید باشد
امان از گاهی ابتدا سخن از تکرار بود و حال گاهی

درفروغ هیجانش عوض می کرد
تغییر همان و رهایی از تکرار همان و شاید تغییر وجه دیگری از تکرار

درتصمیم خود نمی اندیشید
سخن از هوشیاری بود و حال ناهشیاری
تصمیم را معانی متعددی است کر گردانیدن ارتباط دارد با سکوت که ذکر شد
و نیز فرد گوش اندیشه ی خویش را نسبت به هر چه جز آنچه اندیشه ی انجامش را کرده است کر می کند

خصمانه، پای کینه اش را دریقین تامل بالا می برد
پای گل پای کینه خصمانه هوشیارانه
بالا بردن گل و به سر زدن تامل و ارتباطش با سر

این مباحث تا بدین‌جا گفتنیست
هرچه آید زین سپس بنهفتنیست

ور بگویی ور بکوشی صد هزار
هست بیگار و نگردد آشکار

تا به دریا سیر اسپ و زین بود
بعد ازینت مرکب چوبین بود

مرکب چوبین به خشکی ابترست
خاص آن دریاییان را رهبرست

این خموشی مرکب چوبین بود
بحریان را خامشی تلقین بود

هر خموشی که ملولت می‌کند
نعره‌های عشق آن سو می‌زند

تو همی‌گویی عجب خامش چراست
او همی‌گوید عجب گوشش کجاست

من ز نعره کر شدم او بی‌خبر
تیزگوشان زین سمر هستند کر

آن یکی در خواب نعره می‌زند
صد هزاران بحث و تلقین می‌کند

این نشسته پهلوی او بی‌خبر
خفته خود آنست و کر زان شور و شر

وان کسی کش مرکب چوبین شکست
غرقه شد در آب او خود ماهیست

نه خموشست و نه گویا نادریست
حال او را در عبارت نام نیست

نیست زین دو هر دو هست آن بوالعجب
شرح این گفتن برونست از ادب

این مثال آمد رکیک و بی‌ورود
لیک در محسوس ازین بهتر نبود

آشفتگی وقصد برخاستن
گاهی روبروی افکارش ، خشم بر خود می لرزید
درهرصورت کسی دردفتر مشقش خوابید
درهر صورت قلم ،بیزار از مرگ بی سراغ
گام اول را درانگیزه کودک برداشت
گهگاهی زیرکانه می خواست
پیشقدم آرزوی خود باشد
بی مقدمه بر فاجعه ی دلش همیشه آگاه بود
ناامید تصویری درجنون دفترش
نیمه شب فاصله دیوار با کاغذ ربود
آویزان شد در تصویر
پاره ،پاره درکشمکش این انگیزه
شاید غیاب جنون دفترش

چهاردهم تیرماه یک هزار و چهارصد و دو هجری شمسی
سیاوش
اصفهان