گوشه سکوت

کاش میشد مثل اسمون باشیم وقتی ک دلمون گرف اشک هایمان را همچون باران در هرجا ک خاستیم جاری کنیم زیر باران یه چتر داشت و قدم زد بارون ب روی خاطرات ببارد و درد هایش را بشورد و ببرد و برای زخم های عمیق مرحم باشد درزیر باران دوباره عاشق شویم دوباره دلمان را برروی باد رها کنیم قطره ها را شمرد و ب اندازه ان شکر ب خداوند بگوییم خدایی ک در های رحمتش را ب روی ما باز کرده است و عاشق شد کسی ک متنفر از کویر بودوکویری که سرگذشت دریاس،که به آفتاب دل بست…!